Wiycie, kôżdy chocia we hilfce słyszôł ło ypoce kamiynia łupanygo. A terôzki niyftore prawióm, iże to jes ypoka krzymu łupanygo a to skuli tego piyrwiôstka, na ftorym łopiyro sie ta côłko spółczysnô elektrónika.
Idzie ale sam terôzki pedzieć, co niyftore blank złe wiadómości ło modziokach wprôwiajóm starych knakrów – choby ino takich nikiej jô – we dobrô launa. Nó, chocia takô ino informacjô, iże intynziwne korzystanie ze internecu moge blank łozmiynkczać filipy modych ludzi. Wszyjsko to wziyno sie łod jednego pytania: „Eźli Google nôs łogupiô?” Ja, jô gynał miarkuja, co tych mojich berów, mojigo gôwyndzyniô suchajóm tyż ludzie, ftorzi niy za tela wyznajóm sie na internecu i kómputrach. Ale musza sam deczko ło tym połozprawiać, bo przeca sóm durch przi tyj łoszkliwyj maszinie siedza i zaziyróm do tego interneca, krajzuja po tyj łoszkliwyj siyci.
Ze tym miyntkim mózgym modzioków to jesce niy wszyjsko jes blank stracóne. Niyftorym modziokóm (a i tym pierónym starym knakróm i mamzelóm), bali eźli sóm festelnie uzalyżnióne łod tych blikajóncych mónitorów, udôwô sie ze tyj szłapki wytargać. Dobrym takim przikłôdym jes ci tyn istny, hamerikóński dziynikôrz Nicholas Carra, ftory rozfechtowôł ta côłko afyra. Coby wiedzieć, ło czym gôdô, musiôł na zicher skorzij „surfować” po internecu nikiej ci jakisik bancwôł, folujónc ku tymu basisko pizzóm i piwym. Truc tymu poradziół jesce łobchować pôrã mózgowych kómórek i niydôwno wydôł côłkô ksiónżka ło tym. Ale k’rzecy jes, iże ta tyma poruszół.
Wyszukiwarki internecowe sóm na isto zuper (jak gôdajóm modzioki), ale eźli niy zmiyniajóm łóne dógłymbnie naszygo „intelektu”? Niyftore sam łoptymisty prawióm tak: dziynka siyci WWW mogymy dowiedzieć sie mocka wiyncyj niźli kiejsik! I to ci jes na zicher prôwda. Pomiarkujcie ino, jak to wyglóndało jesce 20 lôt tymu nazôd, kiej kcielichmy na tyn przikłôd łoznaczyć datum bitwy pod Grunwaldym. Wycióngało sie ze fachu łogrómnucnô yncyklopedyjô, nó i czym sam trza bóło być radym? Suchóm łodpowiydzióm. A terôzki gibko wklupiymy podszukowane hasło we Google i zarôzki dostowómy mocka wiyncyj: wiymy, co grajóm we grunwaldzkim kinie, mómy mocka informacjów ło szynkach, „pubach” i restaurantach, mogymy sie łobsztalować jôdło we jakijsik piceryji; mómy ale mocka wóntów, eźli idzie ło łodpowiydź, bo blank niy wieda, kiero ze łośmiuch zajtów, ftore nóm wyfukli na ykranie jes ta richticznô.
Nó ale, co rzykniecie ło naszyj zdólnóści kóncyntracyji we ypoce kómputrów? A dyć prawie, coch to kciôł terôzki pedzieć ... Aaaa .. .sóm już niy miarkuja ... Pamiyntóm ino, iże kiejech napoczynôł pisać te zdani, we palicy fest świtała mi jakosik gynijalnô myśl na poparcie tego wszyjskigo, coch skorzij pedziôł. Ale po zrobiyniu tego, co terôzki wszyjskie czyniymy, kiej mómy napisać jake zdani na kómputrze – a dyć tóż, po sprawdzyniu ymilków, upewniyniu sie jakô jes pogoda we mieście, do kierego tak by tak sie niy wybiyróm, łodpisaniu we kómunikatórze mojimu bratańcowi, łobsztalowaniu sprawónków dlô mojij Elzy i sprôwdzyniu poruch inkszych ważnych zachów, ło ftorych terôzki niy byda gôdôł – blank’ech zapómniôł, ło co mie sie tak prôwdóm łozchodziyło!
Kiej sam gôdómy ło modziokach i internecu, niy mogymy snadnóm rzecóm gyneralizówać. Bo eźli kómputer musi kóniycznie łogupiać ludzi? Sóm tyż i take, ftorym ta maszina dozwolóła przepómnieć ło swojich fyjlerach ... „umysłówych”. Wejźmy na tyn przikłôd tego frica, ftory zbajstlowôł nóm ci tego Facebooka. Trefiółech niydôwno na You Tube na film, ftory łozprawiô gynał jego historyjô.
We 2004 roku tyn istny sztudiyrowôł natynczôs na hamerikóńskim Harvardzie, bół żadnym i niyskorym zgolymym karlusym, i czuł sie fest póniżóny, bo niy poradziół przigôdać se szykownistyj dziołchy. Tyn szimel na isto blank niy ma nowy. Ale, co by z tego wylazło we inkszych czasach? Chopôk taki pewnikiym starôłby sie choby nôjynty skómpynzówać sie te wszyjske niypowodzynia, robiónc jakiesik gupoty: możno łôstôłby „psychopatóm”, możno tyż i jakim przedstawiciylym handlówym sprzedujóncym szportowe autoki, prezesym jakijsik prawicowyj partyji abo możno i prezidyntym kraju. Za to terôzki we tych czasach internecu, ganc ajnfach prziszôł na te idy, wpôd na szpasowny pómys: skiż tego, iże niy poradziół przigôdać se dziołchów, tóż tyż wrajziół jejich zdjyńcia do internecu. I to ci bół strzał w cyjna! Bez te już szejść lôt jego dólô blank sie łodmiynióła: niy ino znod se babeczka, ale mô ci już terôzki tela pijyndzy, iże poradziółby mieć we kuście pôrã tysiyncy babów, i to chnet bez côłke tysiónclycia.
We cufalu inkszych jego równioków prziszłóść wydowo sie mynij szczysnô. I tu sie wrôcómy do tego gównego „newsa” ze artikla chopa ze cajtónga Le Nouvel Observateur Françoisa Reynaerta: bez łostatnie dwadzieścia lôt IQ (tyn ilóraz inteligyncji – jak gôdajóm mómdroki) u przedstawiciyli nowych pokolyniów śleciôł bezmać ło pôrã pónktów. Miyniyniym niyftorych ci tam podszukowaczy, prziczynów tego zjôwiska przinoleżi upatrować w tym, iże teraźne modzioki przetrôwióm côłke dnioszki we asiście Google i jimu podanych. Po prôwdzie, to niy ma w tym blank nic szpasownego: cajtóngi ciyngiym łozpisujóm sie ło tym, iże nasze modzioki blank niy majóm przed sia prziszłóści. A kiej wykazuje sie, co chnetki niy bydóm mieli łóne i mózgów, to nic, ino sie nóm przijńdzie blank do łostatka pochlastać.
Ale, i jak ci tu skukać uciycha ze cudzygo niyszczyńściô łogarniajóncego nôs na ta wiyść? Rzyknijmy se klar: w pewnym wiyku zaziyranie na modych ludzi „serfujóncych” we internecu ustôwô być szpasowne i zakrôwô prómp na gańba i upokorzyni. Modzioki, a i dziecka, swojimi wizgyrnymi palcyskóma robióm wszyjsko lepij i gibcij, znajóm wszyjskie przidajne knify, znajóm zajty, ftore werci sie łobejzdrzić i tyż te, ftore zarôzki idzie se łodpuścić. Ale, tóż tyż przinôjmnij rółz mogymy poczuć smak pómsty. Dzisiôj na jich tle wyglóndómy przi naszych komputrach jak gryncbuły i mamlasy. Ale to łóni we tym tympie za dwa stulycia zwekslujóm sie we ... gymizy!
Dziękuję!
OdpowiedzUsuń