Kajsik hań na dzikim zachodzie. Same połednie. Wor leje sie z niyba, wszandy kurz, sztaub ze pustynnyj preryji. Jedyn kowboj wjyzdżŏ do blank niysrogigo miasteczka. Sfuknōł ze swojigo kōnia przed „saloonym”, podloz ku niymu ze zadku, dźwignōł mu łogōn i dŏł festelnego kusika w dupa tego kōnia.
Starzik, kery siedziŏl przed tym „saloonym” wrzescy we szoku:
– Panoczku! A po jakymu dołeś pōn kusika w dupa tego kōnia?
– Anō, wargi mi popynkali. – łodrzyko kowboj.
– A taki kusik to cosik spōmogo, robi wilgłe te wargi?
– Niy! Nale postrzimuje mie łod jejich łoblizowanio.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl