To bōło jesce za PRL-u. Załopatrzyniōwiec ze PGR-u pojechŏł na kōnferyncyjŏ do Warszawy. Skuli tego, co ta kōnferyncyjŏ sie przeciōngła, musiŏl łostać we Warszawie na cŏłkŏ noc. We wulchauzie (hotylu robotniczym) bōł ino jedyn frajny prykol we styruchłosobowyj izbie. Tōż tyż niy miŏł wybōru. Kej szoł do izby medikowŏł ino ło tym, coby pōjńś spać, bo bōł ci festelnie usiotany. Kej dokulwitŏl sie ku izbie wykŏzało sie, co spōłlokatory ani myślōm kłaś sie spać. Grajōm we karty, słepiōm gorzŏła i łozprawiajōm polityczne wice.
Tyn załopatrzyniōwiec żduchnōł łōnych, zwrōciōł uwŏga, nale niy dali na to pozōr. Poszoł do recepcyji, łobsztalowŏ śtyry tyje, wrōciōł sie do izby i gŏdŏ:
– Suchejcie chopy! Trza pōjńś spać, wy tu gŏdŏcie take zachy a ta izba moge być na podsuchu.
– Dej pokōj, izba na podsuchu we hotylu? – łodrzykli wrōłz.
– Ja? Nō tōż łoboczymy – gŏdŏ ku mim. – Pōnie kapitanie, śtyry tyje do naszyj izby bych prosiōł.
Po jakimsik łoka mrziku wlazuje obsuga ze śtyrōma tyjami. Chopy sie zestrachali i poszli spać.
Ło szaroku tyn istny sie cuci, zaziyrŏ na prōznŏ izba i ino izbetnŏ dziołcha ściyli prykole.
– A kaj sōm moje spōłlokatory? – pytŏ sie tyj freli.
– Łōne łostali heresztowane bez milicjŏ.
– A czamu mie niy zawarli do heresztu?
– Bo sie panoczku kapitanowi stopierōńsko spodobŏł tyn nōmer ze śtgyrōma tyjami!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl