Siedziŏłech rōłzczasu ze kamratami we szynku i ftosik wypolōł ze tymatym, iże piwo mŏ we sia babske hormōny. Nō, i napoczło sie. Niy poradziylichmy przijńść ku sztamie tōż tyż uzdalichmy, co zrobiymy naukowy ekszperimynt. Kŏżdy snŏs wysłepŏł (ino skuli nauki) po dziesiyńć biyrōw. I wtynczŏs wykŏzała sie łoszkliwŏ prŏwda.
– Przibralichmy na wŏdze;
– Pierōnym mocka gŏdalichmy nale ło niczym kōnkrytnym;
– Mielichmy prōblymy ze jazdōm autokym;
– Niy poradziylichmy ze cwekym, lōgicznie myśleć;
– Niy poradziylichmy prziznać sie do fyjleru, mimo co bōło klar, że tyn fyjler zrobiylichmy;
– Kŏżdy snŏs wierzōł, iże je pympkym świata;
– Pierōnym bolała nŏs gowa i niy mielichmy żōdnyj chańdzi na zeks;
– Niy poradziylichmy łobstŏć ze zimnōm kwiōm;
– Dziyrżylichmy sie wzajym za grace;
– Po kŏżdych dziesiyńciuch minutkach musielichmy deptac do haźlika i... to zawdy wrōłz!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl