Snerwowanŏ farnŏ gospodyni wkarowała do kancylaryji farorza i wrzescy:
– Prosza ksyndza, prosza ksiyndza... bo sie wōm farorzu kilszrank popsowŏł!
– Marijko, to niy mōj kilszrank ino nasz... farski.
Za jakisik czŏs juzaś ta farnŏ gospodyni wparzōła do kancylaryji i wrzescy:
– Prosza ksiyndza, prosza ksiyndza... waszmaszina wŏm sie popsowała.
– Marijko, to niy moja waszmaszina ino naszŏ, farszko.
Po poruch godzinach, tak na łodwieczerz juzaś ta farnŏ gospodyni wkarowała do farorza i rycy:
– Farorzycku, farorzycku... bo pod naszym prykolym leży zdechniyntŏ mysza!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl