My Polŏki, a łosobliwie Ślōnzŏki mōmy pierōnym rade być... łoszkliwcōma. Mōmy stopierōńsko rade zagiździć życie przocielōm, znŏjōmym i... blank ci niyznŏjōmym, do łostatka cudzym. Nō, tōż jŏ mōm sam na pozoryńdziu pŏra knifōw, dziynka ftorym przociele i znŏjōme ustanōm ci chopie gŏdać: pyrsk!
Nasztaluj farby we twojim telewizorze, we twojim fernzyjerze tak, coby wszyjske ludzie u cia we gōścinie mieli zielōniate fresy, i zatym wytuplikuj dōmownikōm, iże na tyn szimel lepszij widzisz.
Kej ci przijńdzie skuplować dokumynta takim wichajstrym do zepniyńciŏ papiōrōw, druknij zawdy w pojstrzodku szkartki.
Przed łoddaniym ksiōnżki we biblijotyce, naszkryflej na łokłŏdce, jaki ta ksiōnżka mŏ fajrant, jaki je jeji szlus.
Eźli mŏsz jakigo psiŏka dōma, dej mu na miano: PIES.
Kej nałōnczŏs łozprawianiŏ wica przepōmnisz rikszlus (puenta), brandzluj, certol sie jak nŏjdugszij, ale dŏwej cŏłki czŏs do wymiarkowaniŏ, iże łostatek wica je pierōnym świński.
Na parada, naskwol kroczej szłapa w szłapa za łobranym piechciŏrzym to tyż naskwol dezinkifiyruj wszyjsko, co tyn istny tyknie.
Titej gymbōm „bip, bip, bip” na cŏłki karpyntel kej jakosik spaśno, fetownŏ baba idzie do zadku.
Zawdy nadgryzej kuglszrajbry, kere ci ftosik uprzyjmnie borgnōł.
We szynku abo we kafyju nastŏwej, coby ci dali ibrichny zesel dlŏ „kamrata, ftory zarŏzki sie przikulwitŏ”.
Kej zmierznie ci już sie do imyntu łozprŏwka ze cudzym chopym, kej go już mŏsz pŏłnŏ rzić, psztryknij palcyskōma w dakle. Na napoczniyńcie – we swoji.
Kej ftosik rachuje we pamiyńci, wywrzeskuj cufalowe ciferki.
Kej juzaś jedziesz perzōłnynaufcugym, windōm we srogszyj asiście, prziciskej wszyjske knefle a ku tymu tańcuj we rytmus muzyki ze lauszprechera. I pamiyntej, coby druknōńć knefel „stop” miyndzy sztokami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl