Wiesna, ptôki i stary knaker...

Nō, tōż mōmy już za piyńć dni wiesna, i fajrant ze zimōm. Ale, eźli to latoś na isto bōła zima? Szłoby sam mocka ło tych wszyjskich pogodowych falach gôdać, ino po jakiego dioska? Wszyjskie sam u nôs na Ślōnsku ta zima jakosik przetrzimali (chocia, tak po prowdzie to niy bōło co przetrzimać) a terôzki ludzie sie radujōm, co już bydzie wiesna. Te, co ło ptôkach wszyjsko miarkujōm te, kere wiedzōm, kery ptôk świyrgoli, i fest ćwiyrkô: „cil-calp”, „dee, dee, dee” abo „dziiiiit” lebo nikej sztyrnadel aże do siyrpiynia wiskô: „niy bydzie suchyj kobyle niiiic”, cy tyż wilgwa (boguwōlô) ciyrcy: „fija-zofija”. Jô tam sie za tela na ptôkach niy znōm i niy wszyjskie poradza po naszymu mianować, tela, co już łod marca przifurgajōm sam dō nôs roztomajte jejich zorty. Bydōm to we marcu: majzy, zwōńce, szpôki, sztyrnadle, kōnopy, sojki, bachsztylce (plistwy) lebo gimple. W kwiytniu juzaś nachtigale, biołorzytki, ryżiki, sztiglice, a juzaś we môju jesce muchołōwki, rōłtszwance (gwizdki), kulcyki, wilgwy i jesce inksze. Tela, iże to żôdnego terôzki ze naszych angyjberōw, naszych mōndrokōw we tym Syjmie niy łobłajzi. A sam wiesna tōmpie na sto dioskōw. I Wiycie! Bōł ci kejsik taki klugszajser, ftory kciôł (cheba we 2007 roku), coby bōło zakôzane, pod srogōm sztrofōm tōnkanie tyj wiesiynnyj Marzanny. A to ci skuli tego, co to dziecka uczy „przemocy”, dziecka przibadajōm ci sie do gywaltu. Ludzie, przeca tego by niy wypokopiyli nikaj, ale to nikany na tym gryfnym świycie. Nō, ale. Styknie tego wynokwianiô na naszych politykierōw, styknie już tego i terôzki możno cosik gryfniyjszego, prôwda? Klara ci już bez połednie festelnie blynduje. Bryle mi sie już blank zećmiyli, wiycie? take „fotochrōmy”. Szpacyruja sie tak, kwanckōm pomaluśku, polekuśku po tych mojich Pniokach. Kukōm tam i siam. Ptôszki świyrgolōm jak nôjynte i wyrôbiajōm we krzôkach, kaj po prôwdzie jesce listeckōw niy ma, ale w lufcie sie już czuje, już wōniô... w i e s n a ! Łorôzki ujzdrzołech ci JŌM. Deptô ci paradnie, łogibami łobyrtô, zwyrtô pōłrzitkōma, i te szłapy, duge aże do ziymi, taki srogi szlic na jednyj... siedzieć ci pierōna tyż mô na czym... nō, tōż jô ździebko gibcij fyrtōm. Jezderkusie! To ci jesce sam u nôs na Pniokach sōm take gryfne, wizgerne i szykowne dziołchy? Zglajchowech sie śniōm. Jerōnie! Te dychanie, pôłnô szōstka (i ku tymu jesce fedruje), brzuch plaskaty nikej bigelbret, te licka rōżowianne, czôrne duge wosy... żodnô ci tam blōndina jak ta tyrpniōno Mandarina abo ta Doda Elektroda ze tych wicōw, a jak! Gôdōm Wōm direkt ze jakigosik babskigo cajtōnga abo ze tego „Playboya”. Niy, szykownie łoblecōnô (jô sie ino wiela poradza forsztelować), ino kej sie ji tyn mantel na tym dychaniu łōmsknie, to czowiek przeca widzi to, co ci tyż łōna kce pokôzać! Takô szykownô kobiyta a teli srogie nece targô. Hmm ... – Wybôczōm mi łōni paniczko... – zagaduja ci ku nij, kej my już byli tak na rōwno. – A dadzōm łōni, to pōmoga tyn nec ździebko poniyść! – A niy trza, panie Ojgyn, niy trza – jezderkusie anich sie niy spodzioł, iże mie łōna znô – niy trza, bo jô tam w niym ino mōm dwa pakety tyj „Belli” ze skrzidełkōma, co to je terôzki reklamiyrujōm we telewizyji, i paketlik „Corega Tabs” na gybis. – Niy szkłōdzi, niy szkłōdzi, jô wōm hilfna – pierōna, byda ci mōg śniōm deczko sie po Pniokach przyjńść. Niech kamratōw do łostatka pierōn skuli tego szczeli! A co? jescech niy taki stary, cobych sie dziołchōm niy podobôł. Picasso ci miôł siedymdziesiōnt lôt, kej mu sie synek urodziōł, a jô... niy mōm przecamć jesce... siedymdziesiōnt. – Aleście galantny panie Ojgyn, aże galantny – pado ci ta gryfnô Agnys (ino skōndziś ci jô wiym, iże jeji dali na krzcie takie miano?). – Terôzki, jakeście panie Ojgyn sōm te dwadzieścia kilo modszy, to tyż na swoji lata niy wyglōndôcie. Na jake lata, na jake lata, a dzisz jōm... nō ale... dej pokōj Ojgyn, bo ci sie jesce druk dźwignie! I co jô Wōm byda gôdôł? Styknie co rzykna, iże po poruch minutach byli my ci u nij we chałpie. A szykownô ta chałpa, zabranô, betkōw ci u nij musi być za tela. – Siednōm sie sam na zofie panie Ojgyn, możno tyż i sie co szluknōm? A jô wartko ściepna te szaty i łobleka cosik lekszyjszego i zarôzki sam ku wōm przijńda nazôd. Sto dioskōw! Ludzie, łōna kce jesce cosik ściepować... przeca już blank niy bydzie nic na sia miała. Chopy, mogecie sie to forsztelować, wystawić? Jô na zofie u takij gryfnyj dziołchy (szłapach na szłapa przeciep; normalne chopy miarkujōm skuli czego), we gracy lampus ze kōniakym, kole mie diosecko gryfnô dziołcha we takij ciyniuśkij kiecce (jerōnie! te łogiby, te szłapy, kere wylazujōm spodle tych szatōw, bo ku tymu niy wszyjskie knefle mô zapniynte, a i na zicher bisynhaltra to na isto blank na sia tyż niy miała i... niy bōło jij potrza). – Panie Ojgyn, jô wôs zawdy miała rada – gôdô ci łōna prziliźnie dō mie (Elza ty słyszysz? i ucz sie, bo jô wiecnie żyć niy byda!) i łociyrô sie tymi dugimi szłapami ło moje, tak blank blisko mojij fresy, te parfiny... jak łōna ci wōniô? Nō... na zicher wiesnōm wōniô! – Wy tak fajniście fandzolicie we tym radijoku, iżech już dôwno kciała wôs sam dō mie (jak mojigo chopa niy bydzie) napytać!!! Ludzie, przeca to idzie ło gowa przijńść, takô frela (chocia wydanô, ale to niy ma srogi fyjler), lampus we gracy, muzyka ci gryfnie ze radijoka (Radio Piekary na isto!), dziołcha chnetki fertik... nō, co jô byda jesce sam wiyncyj gôdôł? – ...... – Wstôwej Ojgyn, wstôwej! Dugo tak bydziesz gniōł na tym szeslōngu? – słysza wyrcynie mojij Elzy. – Narychtowałach ci bōnkafyju i tyj kupnyj zisty łod Maloty, kieroś wczorej cheba napultany – przismycōł. ... A cōżeś tam pod kicholym mrōncôł : „Chałupy welcome tu” ???