Lajstnōńć sie jajca...

Jedna istnô spytała sie rōłzczasu jednego grajzika, starego czowieka: ̶ Po wiela sprzedôwôsz pōn te jajca? Stary przedowacz łodpedziôł ze jankorym: ̶ Po 50 ceskich za jajco, proszą wôs paniczko. Tōż tyż baba rzykła: ̶ Wezna sześ jajec za dwa piōntka abo łodyjńda i niy wezna nic! Stary przedowacz łodpedziôł łōnyj ze rułōm: ̶ Mogecie paniczko sprawić sie te jajca po cynie jakô sie winszujecie. To je dobre napoczniyńcie dlō mie, bo dzisiôj niy skalōłech jesce ani jednygo jajca a potrza mi skalić co niy bōńdź, coby wykôrmić familijô. Lajstła sie tōż tyż ta baba jajca po cynie jakô kciała i łodlazła fōrt ze gyfilym, iże ze tym grajzikym wygrała. Wlazła do swōjigo sztramskigo, gryfnego autoka i pojechała do moc sztramskigo restaurantu ze swojim przocielym. Łōna i łōnyj przociel łobsztalowali to, co ino łōnym sie zakciało. Weckali ino ździebko i łostwiyli na tiszu spōrô czyńś ze tego, co łobsztalowali. Wziyni rechnōng... côłke śtyrysta złociôkōw. Baba łostawiōła kelnyrōwi piyńćset złociôkōw a włōściciylōwi tego sztramskigo restaurantu pedziała, co rest to dlô ōłbra na lepsze, taki trinkgeld. Ta gyszichta moge wydôwać sie blank ajnfachowô dlô włōśiciyla sztramskigo restaurantu, nale festelnie niysprawiydliwô dlô przedowacza jajec... I je pytani: Po jakymu zawdy muszymy udowôdniać, iże mōmy macht, moc nad biydokym, kery przedowô kaufmanowi to, co ino mô do forszlagowaniô? I po jakymu sōmy szczodrowbliwe wobec tych, kerzi bali niy potzrybujōm naszyj hōjnōści? Kejsik kajś przeczytôłech: „Mōj łojciec miôł zwyk kupować towôr łod chudobnych po srogachnych cynach, mimo iże niy potrza mu bōło tych zachōw. Lecy kedy, co i rōłz bulōł łōnym wiyncyj. Bōłech we szoku. Rōłzczasu spytôłech go: ̶ Po jakymu to robisz tatulku? Mōj tatulek łodpedziôł: ̶ To je dobrōczynnōś, miyłōsiyrdzie łowiyntô we gōdnoś, synecku.” Ja, jô wiym, miarkuja, iże wiynkszōś Swôs niy udōstympni tyj wiadōmōści, nale jeźli sōmeście jednōm ze tych łosobōw, kere poświyńciyli swōj czôs na czytanie tego do terôzka, tōż udōstymnpnij chowieku tã historyjô. Możno zasiyjesz dobre ziôrno? Ojgyn z Pnioków