Łostatnio, tak możno po jakichsik trzidziystu latach, wypuściyli my sie ze mojóm staróm, mojóm Elzóm do kina na zyans ło 22, bo nóm sie jakosik wtynczôs pierónym mierzło. Nó, tóż siedzymy se wygodliwie i łoglóndómy film, a iże bóło deczko zimno, moja Elza przitulóła sie dó mie i... po pôruch minutkach ... gynał usła.
Łorôz cosik ci jóm letko przebudzióło i gôdô ci ku mie takim zaspanym głósym:
– Te, Ojgyn, przicisz deczko tyn telewizyjor, bo naszô mamulka już nynô we izbie wele i jóm na łostatku tym głóśnym telewizyjorym łobudzisz...
A jô sie siedza i dalszij zaziyróm na ykran, i ino festelnie śmiôć mi sie z tego kce... Ale tak po kielanôstuch sekundach moja starô, spomiarkowała, iże jô blank niy ryaguja na jeji gôdka, zawrzeskła na côłki karpyntel:
– Ojgyn, ty stopieróński mamlasie, wyszaltruj tyn diosecki telewizyjor!
Wiycie, jô sie do terôzki lachóm, chichróm sie choby mie ze skóry łobdziyrali, kiej sie spómna, iże łóna wylazowała ze kina blank na samym łostatku, bo ji tak gańba bóło! ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl