Môjowe fajery ...

Nó tóż mómy już tyn nôjgryfniyjszy, nôjszykowniyjszy miesiónc we tym Pónbóczkowym kalyndôrzu – miesiónc môj a u nôs we môju (i niy ino w niym) mocka roztomajtych przileżitości do fajrowaniô. Zrobióło ci sie już blank zielóno wszandy, mojiki i flider napoczli już kwiść i terôzki nic ino fajrować. I jeżech sam ci terôzki we festelnym sztichu, i tak po prôwdzie niy poradza sie z tego wymetlać. Kiejsik to nóm ci sie blank inakszij tyn miesiónc napoczynôł. Boczycie jesce te śpiywki:
„Ukochany kraj, umiłowany kraj ...”
abo inkszô:
„Tysiące rąk, miliony rąk... „ ?
Wszyjskie my jóm wiskali. I niech mi sam żôdyn berów niy fandzoli, iże bóło inakszij. My wszyjskie, i dziecka, i łojce, i starziki-powstańce, richtik w to kiejsik wierzyli, co nóm moge sam we Polsce, a ku tymu i na Ślónsku być na isto lepszij. I iże po tym côłkim przeciepowaniu nôs ze Polski do Miymców, i nazôd, po tym tajlowaniu, chatruszyniu sie wszyjskich, i ło wszyjsko, bydzie yntlich pokój. Nó ale, niy wszyjskie to razinku tak bydóm spóminać.
Nôjprzodzij Piyrszy Môj. Zawdy bół to szykownisty fajer. Terozki mómy ci Trzecigo Môja i jesce srogszy fajer. A miyndzy niymi blank nowe świynto, Świynto Flagi mianowane kajniykaj – fanafest. Niy wiym po jakiymu, ale my wszyjskie fajrowanie mómy skuli roztomajtych haji, rómraji lebo łostudy. Bo tyż jesce we tyn gryfnistym môju mómy szejśćdziesiónt siedym lôt jak Adolf kipnół i zmachlowali szlus ze tóm drugóm wojnóm światowóm. I nikiej zawdy u nôs, juzaś bydymy mieli dwa fajery. Bo kuknijcie ino. Zawdy my fajrowali dziewióntego môja, jak ruskie wlejźli do Berlina. A terôzki wypokopiyli, iże to tak na isto bóło łósmego, po Amerikónach. I co? I psinco! Fajrować bydymy i we wtorek i we strzoda za tydziyń. A co! Niy stôć nôs? A dyć, iże stôć nôs. Bo tak wszyjskie majóm to do porzóndku poskłôdane. Nóóó, ... my tyż. Tela, iże u nôs ci wszyjsko jes na swojim placu... to znacy, iże pierón wiy kaj!
Latoś to je ździebko inakszij, chocia przileżytości do fajrowanio tyż ci mómy choby Rus wancków. Bo dzisiôj mómy Piyrszygo a we szczwortek Trzecigo Môja. Dzisiôj, jak zawdy, fajrować ci bydóm ci u nôs we Chorzowie SLD-yjoki kole tego dynkmalu przi piyrwyjszym szlachthauzie i kole tego dupnego badyhauzu. A we szczwortek juzaś pón prezidynt ze jejigo czelodkóm bydzie skłôdôł kwiôtki na tyn (już we nocy pośmiatany) dynkmal naprociw dôwniyjszego sztalwerku we Hucie „Kościuszko”. I sam ci terôzki spómniôł mi sie jedyn wicny fal, co jô już go sam możno kiejsik gôdôł. Wiycie, iże jô przebakôł chnet śtyrdziyści lôt we tym werku, we tyj chorzowskij Hucie „Kościuszko”. I kiejsik razinku trefiółech mojich kamratów ze tego werku i pokwanckali my sie do kupy do kaczmy na „Flocie” na maluśkigo sznapsa. Nó, i jak my to mómy we zwyku: tyn jedna laga, tyn drugô, trzeciô i ... zasik łod nowa: tyn jedna raja, tyn drugô raja, i jesce rółz ta samô lajera aże... wiyncyj grzychów niy pamiyntóm... i toć niy za wszyskie żałuja!
Troszycka zetrwało aż tu łorozki jak cosik niy gruchnie, jak cosik niy tómpnie, jak ci niy dupnie choby ze karbidówy abo kanóny. Gawca sie, a tu ze tego naszygo dynkmala, tego, kiery styrcy kole werku, rzicióm do chorzowskij dôwniyjszyj masarni, ślazuje tyn powstaniec ślónski, kiery mô fresa łod Stanika Ligonia. Jezderkusie ! Miarkuja, iże na isto bydzie u nôs szczwôrte powstanie ślonskie (a wiycie, iże w nocy ze 2 na 3 moja trefi na dicht dziewiyńćdziesiónt jedyn lôt łod tego łostatnigo). Bo dejcie ino pozór. Postawiyli tego Powstańca gynał naprociw mojigo werku, co to sie „Kościuszko”, „Królewsko” abo jak tam jesce inakszij sie po tym Hindusie Lakshmi Narayanie Mittalu mianuje, coby durch i jednym ciyngiym wachowoł eli by tyj huty fto niy ebnół. Ale, tyn srogi powstaniec ślónski tak ci sie zamamlasiół, iże mu spode kichola côłko huta zachachmynciyli a do kupy śnióm to jesce naszô chorzowsko masarnia.
Nó toć. Wierza, iże szczwôrte powstanie musi możno skuli tego być i tela. Nic, ino trza gywery, rebuliki i pistółle ze chlywików lebo spode wónglo skludzić do dóm, bo możebnie, co na isto moge być richtik gorko we Chorzowie.
I... tu mie moja Elza łocucióła:
– Wstôwej mi tu zarôzki ty gizdzie pieróński, môsz tu bónclok maślónki, giskana zeltra i ustóń śpiywać na cołki karpyntel: „Do bytońskich strzelców wojsko zacióngajóm..”
Wiycie, Piyrszy, drugi (tyn wypokopióny Dziyń Polskij Fany), Trzeci Môja a i jesce we pióntek zwykowy Dziyń Hutnika terôzki przemianowany u nôs ino na Dziyń Fojermana.