Wlazuja do pomiyszkaniǒ i co jǒ uwidziǒł? Anō, moja starǒ styrcy we kuchyni, lewōm gracōm kwyrlǒ, miyszǒ zupa, prawōm przeciyrǒ lapōm plata stoła, jednym łokym świdrzy na naszego synecka, drugim ślypiym cichtuje na jeji umiyłōwany zerijal, szłapami bōnyruje dyliny, prawym licym prziciskǒ do ramia mobilniǒk i rzōńdzi na cǒłki karpyntel:
– Niy, niy Krista! Nic terǒzki niy robia razinku! Dobrze, iżeś dō mie zaglingała...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl