Lōn i łōna...

Łōna a łōn. Pôra lôt we wolnym zwiōnzku. Śniôdanie, klajdōng podle tradycyji – łozciōngniynty babski szlafancug i badyhōłzy. Łōna ugibano nad becherym kafyju. Łōn sztrekuje sie lyniwie i gracajōnc we tych swojich batkach ciepie zgniōło, niyspiychnie: - Wydosz sie za mie... Łōna... Zadyrgotali łōnyj gōrzcie... Jesce niy poradzi uwiyrzić, iże yntlich sie łopowôżōł, iże dojzdrzôł, dorōs do tyj decyzyji, iże na łostaku bydōm małżyństwym. Cichuśko, coby sie niy wystrachoł i niy spomiarkowôł, iże doczkała na to côłke lata, łodrzykła: - Ja... ja... - ... ze śmiyciōma, bo je ziōmb, piździ i blank mi sie niy kce!