Tor do niyba...

Pónbóczek i świynty Pyjter łoznôjmiyli tyn moderny terôzki „przetarg” , aukcyjô na postawiynie niybieskigo toru, „bramy niybieskij”. Piyrszy głósiół sie Araber. – Môsz chopie projykt? – pytô sie Pónbóczek. – Anó, móm! – łodrzykô Araber. – A kostnanszlag... nó, wiela to bydzie stôć, môsz? – pytô dalszij Pónbóczek. – Anó, tyż móm! – łodrzykô tyn istny. – Nó tóż wiela to bydzie geldować? – To bydzie we wercie jakiesik 900 milijółnów – łodrzykô Araber. – Jezderkusie! A czamu aże tela? – dziwuje sie świynty Pyjter. – Nó, 300 mln na materijôły, 300 to za robota, a 300 mój zysk! – Nó, dobra, to styknie, łodezwiymy sie do cia! – rzóńdzi św. Pyjter. Dalszij wlazuje Miymiec. – Môsz projykt, chopie? – Móm! – Môsz tyn „kosztorys”? – Anó, móm! – Tóż wiela to bydzie stôło? – Do kupy to bydzie we wercie 1,5 milijarda... – Eee, a po jakiymu aże tela? – zadziwiół siew Pónbóczek. – Nó, tóż tak wele 500 mln sztabilne, wercite miymiecke materijôły, miymiecki sztof, 500 mln na richticznô, akuratnô miymieckô robota. Nó i na łostatku mój zysk we wercie 500 mln. – Nó, dobra, to styknie, łodezwiymy sie do cia! – rzóńdzi św. Pyjter. Na łostatku przilazuje Polôk. – Môsz projykt? – Niy, niy móm! – łodrzykô ze rułóm Polôk. – A kostnanszlag, kosztorys to môsz? – Niy! Tyż niy móm! – łodrzykô juzaś ze rułóm Polôk. – Nó, tóż wiela kcesz chopie za ta robota? – Jô bych kciôł 3 milijardy 900 milijółnów złocioków. – Jezderkusie! Chopie! A skanyś ty wzión take kwantum? – Nó, tóż tak... jedyn milijard dlô Cia Pónbóczku, milijard dlô św. Pyjtra, milijard dló mie, a za te łostatnie 900 milijółnów Araber tyn tor, ta niybieskô brama postawi!