Mysz...

Snerwowanŏ farnŏ gospodyni wkarowała do kancylaryji farorza i wrzescy: – Prosza ksyndza, prosza ksiyndza... bo sie wōm farorzu kilszrank popsowŏł! – Marijko, to niy mōj kilszrank ino nasz... farski. Za jakisik czŏs juzaś ta farnŏ gospodyni wparzōła do kancylaryji i wrzescy: – Prosza ksiyndza, prosza ksiyndza... waszmaszina wŏm sie popsowała. – Marijko, to niy moja waszmaszina ino naszŏ, farszko. Po poruch godzinach, tak na łodwieczerz juzaś ta farnŏ gospodyni wkarowała do farorza i rycy: – Farorzycku, farorzycku... bo pod naszym prykolym leży zdechniyntŏ mysza!