Prima Aprilis...

To sie przitrefiyło na policyjnym rewiyrze... i możno to je prôwda... a możno to ino szandary i policajty dlô uciychy łozprawiajōm? Policajt pytô sie jedna starka: – Jakô żeście sōm starô? – Pizło mi 86 lôt. – A mogecie mi to wszyjsko, co sie sam przitrefiyło łopedzieć po swojimu ? – Cupłach sie tak na bance przed chałupōm. Dziwałach sie na szykownô, ciepluśkô łodwieczerz, kej prziszôł sam ku mie jedyn karlus i zicnōł sie blank kole mie. – A wiedzieliście go możno, ja? – Niy, ale bōł moreśny, reszpektny i kamratny. – A co sie stanyło niyskorzij, kej już zicnōł kole wôs? – Napocznōł łociyrać sie ło moja kita, ło moje hudo. – A niy poradziyliście go zahaltować, zadziyrżyć? – Niy, niy szło. – A to po jakiymu? – Bożycku ty mōj, a po jakiymu? – pytô sie zadziwiōnô starka. – Boch miała frojńda, uciycha? Bōło mi tak przijymnie. Żôdyn mi tego niy robiōł łod czasu, kej mōj chopecek kipnōł trzidziyści lôt tymu nazôd. – A co sie niyskorzij stanyło? – Napocznōł głôskać moje cycki... – A niy prōbowali łōni sie prociwić? – Nie, razinku niy ! – A po czamu ? – Bożycku ty mōj, po czamu? Bōło mi tak dobrze, czułach iże prawucko żyja!!! – A co sie jece zatym stanyło? – Nō cōż, łozfaklowôł ci mie do czerwiōności, tożech tyż łozciōngła klepyty i zadrziłach sie: – Bier mie synek, bier mie... a gibko! – Nō, i co? Zrobiōł to, ja? – Niy, niy do dioska! Wrzesknōł ino „Prima Aprilis” I wtynczōs żech tego łochyntola pierōńskigo do imyntu... zapukała, zastrzelōła ze knary po mojim chopie policajcie!!!