Baby a... chopy...

Mocka już mōndrych artikli napisali roztomajte ludzie ło babach i chopach. Ale tyma je tak łogrōmnucnô, iże zawdy znôjdzie sie jesce cosik, co werci sie jesce napisać, i możno... przeczytać. Jakisik mōndrok wypokopiōł cosik takigo, iże bezmać we Nowym Yorku łozewrzili srogachny sklep, kaj baby mogōm se dlô sia łobrać i – he, he, – lajstnōńć sie... chopa. Blank przi dźwiyrzach do tego składu powiesiyli ale takô insztrukcjô, jak ci tyż to przinoleżi korzystać ze tego modernego sklepu. Napisane tam bōło tak: – Mogesz babo wlyjźć do sklepu ino jedyn jedziny rōłz; – We tym magazinie je szejść sztokōw, a cychy łosobliwe tamesznych chopōw, sōm corôzki lepszyjsze ze kôżdym sztokiym; – Mogesz tyż łobrać se lecy jakigo chopa na tym razinku sztoku, abo pōjńść ło jedyn sztok wyżij; – Kej już wlejziesz wyżij, to na zicher niy mogesz sie wrōcić nazôd. Nō, tōż jedna wrazicko baba, możno ino Hamerikōńskô baba (chocia Polski tyż niy sōm lepszyjsze) uzdała sie wlyjźć rajn do sklepu, coby znojść tego jedzinego dlô sia chopecka. I tak na tym piyrszym sztoku przeczytała wiszōncô anōnza, na ftoryj je napisane: „Sam sōm chopy, ftore majōm dobrô robota!” Baba pomedikowała deczko i polazła zarôzki drab na wiyrch. Na drugim sztoku juzaś anōnza, na ftoryj je napisane: „Sam sōm chopy, ftore majōm dobrô robota i ku tymu przajōm dzieckōm!” To ale babie niy stykło, i polazła jesce wyżij. A na tym trzecim sztoku bōła ci juzaś inkszô anōnza, na ftoryj pisało: „Sam sōm chopy, ftore majōm dobrô robota i ku tymu przajōm dzieckōm, i sōm festelnie urodne i głôdkie!” Nō, kej tak to wyglōndô – pomedikowała baba – to pōjńda na szczwôrty sztok. A na tym szczwôrtym sztoku juzaś nowô anōnza: „Sam sōm chopy, ftore majōm dobrô robota i ku tymu przajōm dzieckōm, i sōm festelnie urodne i głôdkie, a ku tymu rade pōmôgajōm swojim babōm we dōmowych robotach!” – Nō, tōż to ci przecamć niysamōwite – myśli se baba – i ze blank ciynżkim sercym popyndalowała wyżij. Na piōntym sztuku juzaś anōnza, na ftoryj stoji napisane: „Sam sōm chopy, ftore majōm dobrô robota i ku tymu przajōm dzieckōm, i sōm festelnie urodne i głôdkie, a ku tymu rade pōmôgajōm swojim babōm we dōmowych robotach, nō i jesce ku tymu sōm stopierōńsko rōmanticzne!” Baba festelnie kusi, coby łostać na tym sztoku, ale jednakowōż – jak to baba – musi podeptać dalszij, coby do łostatka wszyjsko sprôwdzić. Nō, wlazła na tyn łostatni, szōsty sztok a sam anōnza: „Jeżeś, moja roztomiyło, na tym sztoku już byzuchantkōm nōmer 31.647.132. Sam niy ma żôdnego już chopa. Tyn sztok fōnguje ino beztōż, coby pokôzać, iże babōm nigdy, żôdyn niy wygōdzi! Dziynkujymy gryfnie za nawiydzynie naszego sklepu!” Ale, coby niy bōło tak blank ajnfach, naprociw tego sklepu dlô babōw łozewrzili tyż jesce sklep dlô chopōw. I terôzki blank krōtko. Na piyrszym sztoku anonza, iże idzie sie sam lajstnōńć babeczki, ftore pierōnym radem majōm tyn zeks! Na drugim sztoku tyż anōnza, iże sam razinku idzie sie łobsztalować baba, ftorô mô pierōnym rada tyn zeks a ku tymu je ci jesce moc pijynżno. Sztoki łod trzecigo do szōstego niy mieli żôdnego byzuchanta! Ojgyn z Pnioków