Trōmpyjtka ...

Wiycie, nŏjbarzij bodlawe sōm... zawdy baby. Łōne poradzōm chopa do glacy dokludzić, coby już niy gōŏdać cosik barzij łoszkliwego. Przitrefiyło sie to kejsik mojimu kamratowi Bercikowi łod Majzlinyj. Tak ci go jego baba sztychowała, tak ci mu przeciepowała bele co, iże chop niy szczimōŏł i wybrōŏł sie do dochtora. – Panie dochtorze! Mōm pierōńskō utropa ... – A ło co sie rozłajzi panie Bercik? – spytŏł opaternie dochtōr. – Anō, musielibyście mi cosik dać na to, coby tyn mōj chopski interes bōł deczko dugszy ... – Nō, na to, panie Bercik, niy ma żŏdnyj mediciny, ale moga wōs skiryrōwać do takigo lazarytu, kaj wōm tyn... chopski interes... przeszczypiōm na srogszy... – Niy gŏdejcie dochtorze... kaj, i kej byda tam mōg sie zakludzić? – pytŏ uradowany Bercik. Dochtōr dŏł Becikowi skiyrowani na operacjŏ. Bercik poszŏł do lazarytu a tam ci mu zbajstlowali tyn moderny przeszczyp... przisznajdowali mu miasto jego ciulika trōmpyjtka łod elefanta. Nō, możno niy takŏ blank srogŏ trōmpyjta, ale trōmpyjtka łod takigo maluśkigo elefantka. Tak jakosik pŏrã tydni niyskorzij przikwanckōŏł sie łōn juzaś do naszego knapszaftu, do swojigo dochtora ale ze srogim ślimtaniym. – Panie dochtorze! Musicie mi panoczku zarŏzki, w te piynty uchlastnōńć ta trōmpyjtka! – A czamu? Co sie stanōło? Niy poprawiōło sie wōm pożycie ze waszōm starōm, abo co? – Niy, niy ło to sie rozłajzi... – Nō, tōż ło co idzie? – pytŏ sie dochtōr. – Wszyjsko ze mojōm starōm bōło dobrze, poradziōłech ji yntlich wygodzić... – Nō, to wszyjsko je do porzōndku Panie Bercik, prŏwda? – Ja, ale mogecie sie panoczku wystawić, mogecie sie forsztelować wielach jŏ skorzij sie jabek... do rzici nafolowŏł? Ojgyn z Pnioków