Spichli my sie ze pôróma kamratóma i pokulwitali sie do szynku na piwo. Nó, i jak to mómy we zwyku: tyn jedna laga, tyn drugo laga, trzeciô, szczwôrtô laga i... wiyncyj grzychów niy spómna (i niy za wszyskie żałuja – to już pewnikym znôcie, prôwda?).
Troszycka zetwało... a tu łorôzki jak cosik niy gruchnie, cosik tómpło i gawca sie a sam ze tego naszygo dynkmala na przimo werku, ślazuje tyn powstaniec ślónski, kiery mô fresa łod tego kuźnika Ligonia. Jezderkusie! Myśla, iże na isto bydzie szczwôrte powstanie ślónskie. Bo dejcie ino pozór. Postawiyli tego Powstańca gynał na przimo werku, kiery sie „Kościuszko” mianuje, coby durch wachowôł eli by tyj huty fto niy ebnół. Nale, Łón sie tak zamamlasiół, iże mu spode graców côłkô huta zachachmynciyli a do kupy śnióm, to jesce ta naszô chorzowsko masarnia. Nó toć. Wierza, iże szczwôrte powstanie musi możno być. Nic, ino trza gywery i pistółle ze chlywików abo spod wonglo skludzić do dóm, bo moge być gorko.... I tu ci mie moja Elza łocucióła:
– Wstôwej ty giździe pieróński, môsz tu bónclok maślónki, giskana zeltra i niy śpiywej na côłki karpyntel „Do bytóńskich strzelców wojsko zacióngajóm”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl