Żaba...

Rółzczasu jedna baba prziszła na te idy, wypokopióła, coby sprawić swojimu chopowi na gyburstak jakigosik zwiyrzôka. Pokwanckała sie do takigo sklepu zoologicznygo. Ale tam wszyjske gryfne zwiyrzôki byli dló nij za droge. Już blank łoklapniónô pytô sie przedowacza:
– Môcie sam możno jakosik tóńszô gadzina, mynij wercite zwiyrzôki?
– Ze tych tóńszych mómy ino rapitółza, żaba za 50 złocioków.
– Żaba za 50 złocioków? A po jakiymu tak drogo? – pytô sie dalszij baba.
– Bo ta razinku rapitółza, ta żaba, paniczko, jes blank wyjóntkowô... łóna poradzi nôjlepszij robić chopóm... laska!
Baba dugo niy medikowała i sprawióła se ta żaba. Rachowała tyż na to, iże ta rapitółza wyrynczy jóm we tyj niyprzijymnyj, gańbióncyj dló nij robocie. Kej już prziszôł gyburstak jeji chopa baba dała mu tyn gyszynk, ta żaba i zakwôlóła mu jeji niymożybny kómszt robiyniô laski, robiyniô... loda. Chop deczko bół podyjzdrzliwy, ale uzdôł, co jesce we tyn sóm wieczór wypróbuje ta żaba.
Fest już po północce baba łobudziyli dziwoke klangi, ftore dochodziyli ze kuchyni. Stanóła i poszła łobôczyć, cóż tyż to sie tam dziyje. Kej już wlazła do kuchyni uwidziała swojigo chopa i ta razinku rapitółza jak łoba wrółz bletrujóm ksiónżka kucharskô. Wele nich poustôwiane byli roztomajte gôrki i tygliki. Moc zadziwiónô baba spytała:
– A po jakymu sztudiyrujecie ksiónżka kucharskô ło tyj godzinie?
– Suchej ino babo! Jak ino ta żaba naumi sie warzić – ty wypierdalôsz!