Cwilingerki...

Zdrzōdłym wieluch mojich gyszichtōw sōm ludzie, ftorych trefiōm przi ladze piwa, we kaczmach, putykach biyrsztubach i ... kaj tam jece. Tak tyż mi sie przitrefiōło ze tōm facecyjōm, kierô kciôłbych terôzki łopedzieć. Idzie mi ło to, iże terôzki szkolorze corôzki mynij czytajōm a barzij zajimajōm sie klikaniym sms-ōw abo internecowych ymilkōw. Spichnōłech sie kejsik ze jednym mojim kamratym Pyjtrym, ftory mô dōma dwie dziołszki, gniozdurki-cwilingry – jego modsze siestry. Sōm ci już łōne poważnymi sztudyntkōma trzecigo roku uniwerzityjtu. Kejsik ze jednyj bydzie paniczka prawnik a ze drugij srogô ekōnōmistka-matymatikerka. Ale, to skuli tych dziołchōw, tyn mōj kamrat je już chnet blank glacaty. Łobsztalowalichmy po ladze i Pyjter napocznōł łozprawiać: – Wiysz Ojgyn, wczorej z rańca jedna śnich prziliznym głōsikiym rzykła ku mie: – Pyjterku ... – Nōoo ... – łodrzyknōłech. – A kej ty yntlich ślazujez ze pokładu? – Pokładu? Ze ferdeki? – Nō, pokładu Idy .... – O, szprymnô, zwyrtnô berdyjô! Łoczytanô, wyzdrzitô i szpasownô. Wiadōmo przinôjmni, iże moja rodzōnô. Ale, wiysz przeca Ojgyn, iże chop musi mieć łostatnie słowo, tōż gôdōm: – Hmmm, procno ślyjźć ze czegoś, co je tak festelnie nisko. Tela myjtrōw pod ziymiōm ... – Pod ziymiōm, bracik? Jak to pod ziymiōm? – Nō, tak to ... – moje niywymiarkowani przełōżiło bezpostrzydnio na fantazyjô wypōwiydzi ... – Cōż tyż ty bracik fandzolisz? Pod jakōm ziymiōm? – I tu mi Ojgyn cosik napoczło świtać, napoczōnech cosik chytać .... – Erna, a ty wiysz chocia, co to bōł tyn Łysek? – Nōōōō ... pewnikiym ... kōń ... – A ta Ida? – Nō toć! .... Szif! – Wiysz Ojgyn, deczkoch sie pochichrôł alech wytuplikowôł szwesterze, iże pokłady sōm tyż na grubie i tak po prôwdzie, to tyn nasz Gustaw Morcinek radnij we grubskij tymatyce robiōł. – He, he ... Pyjter, i co dalszij? Spokopiyła? – Uzdôłech, co połozprawiōm ło tym ze drugōm siestrōm a dziepiyro po jeji ryakcji byda wiedziôł eli to je szpas abo gupota. Ale cosik mie tykło: – Krista, ty to pewnikiym wiysz, fto to bōł tyn Łysek ze pokładu Idy? – Nō przecamć! Kōń ... – A ta côłkô Ida? – Szif ... i to srogi ... – Dzisz Ojgyn, zarôzki idzie spomiarkować, iże to sōm cwilingerki, prôwda?