Łozprawiajōm dwa kamraty..
– Poradzisz sie to forsztelować, umisz sie to wystawić? Jada sie autobusym a nafolowany ci łōn jes do pǒłna, bo skorzyjszy skuli śniega niy jechǒł.
– Nō i...
– Na samym przodku, zarǒzki wele dźwiyrzy i kole szoferoka stanōła ci takǒ pierōnym rubo baba, takǒ maśnica i warguje na cǒłki karpyntel, iże skorzyjszy autobus niy przijechǒł. Nǒjbarzij wyrcy na tego szoferoka...
– A co tyn szoferok winowaty?
– Anǒ, łǒna nic ino wrzescy na niygo, co łón sie niy myśli, tak przeca niy lza i take tam jesce gupoty wynokwiǒ...
Tyn szoferok miǒł ci już pǒłnǒ rzić tego jamrowaniǒ tyj bachruli, zahaltowǒł tyn autobus na randsztrajfie i do tyj baby:
– Awaryjǒ autobusa... dalszij niy jadymy!
Łozewrził dźwiyrze, ale ino tele, wele ftorych stǒło te babsko. Ta juzaś napoczła sie ciepać jak sagi we pokrziwach, ale tyn szoferok sztyjc swoji, tóż tyż ta sekutnica dała se yntlich pokōj i wylazła...
– Nō i dobrze, prǒwda?
– Kej ino łōna sie wykulwitała ze tego autobusa, szoferok zawar dźwiyrze i wrzesknǒł: Szlus ze awaryjōm! Jadymy dalszij!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl