Wiycie chopy, to bōło we tyn jedyn dugachny szlustydziyń, we pǒradniowy zapiōntek. Trefiyli my sie u jednego kamrata, nō i jak to mōmy we zyku napoczlichmy słepać jak nǒjyńci. Słepiymy, słepiymy, niyftorzi na isto mocka poradziyli wysłepać tego machmolu... Kajsik na trzeci dziyń jedyn ze naszych sznapskamratōw poszǒł do haźlika... Niy zetwało pǒrã minutek a sam łorǒz krach, larmo jak sto dioskōw. Chop wrzescy:
– Wysrǒłech bachory! Na isto wysrǒłech bebechy!
Przijechała waleska, retǒng, łobadali tego naszego kamrata i na łostatku pokǒzało sie, iże łōn miǒł już łod dugszego czasu tasiymca, takigo na isto stopierōńskigo bandwurma, kiery niy poradziōł szczimać takij srogachnyj ilōści... wysłepanego ankoholu!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl