Bez pustynia depcóm wrōłz trzi blōndiny. Łorǒz ci ze lewyj zajty żynie na isto srogachny lyjw. Blōndina ze tyj lewyj zajty nabrała pǒłnǒ gorzć piǒsku i ciepła tyn piǒsek we łoczy tego lyjwa. Tyn lyjw łoniywidziǒł, nō i odstōmpiōł.
Idōm dalszij a sam ze prawyj zajty gzuje drugi łogrōmniasty lyjw. Ta blōndina ze tyj prawyj zajty tyż wziyna gorzć piǒsku i posuła niym ślypia tyj gadziny. I łǒn tyż blank niychǒł te dziołchy.
Niy zetwało kielanǒście minutek a sam łorǒz ze przodku leci drabym cǒłkǒ hormijǒ lyjwōw. Te dwie blōndiny (ze lewyj i ze prawyj zajty) pitły aże sie za niymi kurzōło. Ta we pojstrzodku deptǒ blank ajfach dalszij.
– Śmiatej dziołcha, śmiatej! – wrzescóm jeji kamratki. – Śmiatej, bo cie te lyjwy pewnikym zeźrōm!
– Jǒ łōnym przeca niy suła piǒskym po łoczach, to czamy mōm sie strachać?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl