Maluśki Hanysek ze swojōm placowōm kamratkōm Gryjtkōm bawiōm sie we dōm. Hanysek markiyruje, iże prōbuje łobiadu i gǒdǒ ku Gryjtce:
– Wiysz co, moja ty roztomiyłǒ, ta nudlzupa jes deczko przesolōnǒ.
Gryjtka na to:
– Ja? Przesolōnǒ? Niy moge być, to niymożebne, przecamć żech ci jōm pǒrã razy prōbowałach. Ale dyć żysz ty miynisz, iże jǒ niy mōm prawie, bo niby co? Jakech przesolǒła, to tyż nigdy niy mōm prawie. A możno przeciepniesz mi, iżech niy kosztowała, to co? Myślisz, iże jǒ zawdy cygania. Pewnikym jǒ niy mōm nigdy prawie i zawdy na zicher cygania. Tōż tyż kej zupa jes przesolōno, to już niy przinǒleżi mie mieć za czowieka, niy prziǒleżi uważować mie za czowieka, ino zarǒzki przeciepować mi cygaństwo. Jak ty mogesz myśleć łō mie jak ło jakijsik łostanij lampucerze? To jǒ sie trǒpia, bachory ze sia wypruwōm, a ty mie jak jakigo psiǒka mǒsz. I, iże jǒ sztyjc i jednym ciyngym blyndza i myla sie, cygania i blank niy poradza warzić. Nō, i co jǒ jesce robia usmolōnie i źle? Możno we cǒłkości symnōm jes ci blank źle, nic ci już u mie niy sztimuje? Jak ty sie ku mie łodzywǒsz? Czamu mǒsz mie za jakigosik... psa?
– Mamulko! Mamulko! A Hanysek pedziǒł na mie: TY SUKO!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl