We pojstrzodku nocy ze srogim larmym łozewrzili sie dźwiyrze i do pomiyszkaniŏ wkarycōł sie chop. Łobalōł sie we antryju, wstowo, juzaś gruchnōł na pychol, wstowo, wkarowoł do kuchyni i ściepnōł ze stojōncygo na piecu gorka pokrywka, nabiyrŏ gorzściami ajntopf, myje niōm swoja fresa zatym chytŏ garniec i wylywŏ rest na gowa.
– Niy poradzisz sie blank ajnfach nalŏć ta zupa do talyrza? – gŏdŏ cichuśko jejigo babeczka, kerŏ dziepiyro co łocucōnŏ, styrcy we nachthymdzie.
– Jeżeś naprany?
– Fto sam kurwa je naprany? – drzi sie chop. – Jŏ, kurwa, naprany?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl