Plaża, morze, gryfnistŏ launa. Na dece gryfnistŏ frela takimi erōtycznymi ruchōma szmaruje swoje idyjani łopŏlōne ciało. Poblisku tego zeksōwnygo zjŏwiska na łozpostartym badytuchu leży ze prziwrzitymi ślypiōma jedyn istny we strzydnim wiyku. Kejby niy corŏzki barzij powiynkszajōnce sie batki, szłoby miarkować, iże tyn istny śpi i blank niy zwrŏcŏ uwŏgi na ta sztramskŏ dziołcha. Tym zachōwaniym zbamōńciōł frela, kerŏ kukała, zaziyrała na niygo i widziała ino łōnego prziwzrite pōwiyki, tōż tyż już bez żŏdnyj gańby wrażuje rynka we stringi, kładzie jōm na swojij cipce i pōłgłōsym rzōńdzi:
– Tym mōj szkarbie, szacu nŏjsrogszy, ty moja piyszczōszko. Mamulka pamiyntŏ, iże wszyjsko mo dziynka tobie. I pomiyszkanie, i autok i srogachne kōnto we banku. Kcesz sie wykōmpać? Już idymy do wody!
Wstała i pogzuła wartko do morza.
Tyn istny łotwiyrŏ łoczy, sztrekuje sie deczko na łokciu i kuko tak na tego swojigo ciulika i wyrcy:
– Słyszysz, słyszysz? A jŏ przez cia straciōłech willa, dobrze fōngujōncŏ fyrma i mercedesa! I jesce ku tymu musza bulić alimynty w trzech roztamajtych miyjscach. Kciŏlbyś sie wykōmpać, co?
Tukej sie łobrŏcŏ na brzuch i ciōngnie:
– A piŏsek żrij giździe diosecki!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl