Cuci sie jedyn istny na zadnim kanapyju we autoku, kery kajsik gzuje. Zaziyrŏ na zic szoferoka a tam srogachny, nafolowany fric ze czerwiōnōm skōrōm i rogami na gowie.
– Co sie dziyje? Kaj jŏ je? – pytŏ tyn istny autofarera.
– Skipnōłeś chopie , umar żeś a jŏ je dziobłym i wieza cie tam, kaj twōj plac.
Tyn istny wyglōndŏ bez łokno i blajchuje, blydnie.
– Jak sam ci je łoszkliwie, żadnie... tak myszato, depresyjnie...
– Mŏsz prawie – gŏdŏ dzioboł.
– Te rōjiny, kere sie już sujōm... jak po jakisik zagładzie.
– Ja, richtik...
– I tyn czŏrny rauch, smōnd... Jak sam capi, niy ma blank czym łoddychać...
– Tyż prŏwda!
– Te cŏłke piykło je na isto sumeryjske, straszne! – wołŏ tyn istny.
– Jake piykło chopie? – dziwo sie dzioboł. – My jesce sie ze Ślonska niy wykludziyli!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl