Chyt przi Walyntynkach ...

Walyntynki. Szykowny kafyj (a możno i jakisik szynk) driny juzaś dziołcha ze Maciyjkowic, jedna zowitka, kerô niy poradziyła sie do siela żôdnego chopa nojńść, bo szpetno ci bōła choby noc przed geltakym ... możno sie jakisik fyrniok, karlus (choby i niy za tela wizgyrny) sie przikludzi i napocznie przi tych walyntinkach po ćmoku, przi tym piwie i krupniokach sie przistôwiać? Tak jakosik cheba po dwiuch godzinach napasztnōł ci jōm jedyn fyrniok. Zagôdôł, deczko zatańcowali, a iże boło ćma, to możno ani niy widziôł jeji rubo ciesanyj fresy i côłki czôs miała gymba choby naszkrōbiōno, chocia miała ci juzaś ku tymu ślypia modre choby żabi łoczka, zuzanki we szpricie ale kichol nikej klōmka łod zakrystji! Jece deczko potańcowali, jece łōn jedyn zajdel piwa wysłepoł a łōna jakosik downiyjszo „polo-cockta” i karlus napocznōł sie tam do nij dowolać, zolycić śniōm. Łōna sie kapła, iże synek je już fertik (bo trzyźby to by sie na nia ani niy kuknōł), tōż trza by go jakosik do chałpy zakludzić. Idōm sie tak polekuśku, łōn sie tak ździebko kolybie, ale bōł jece na tela mōnter, iże sie pytô: – A bydōm to frelko tako dobro i napytajōm mie do sia, do pomiyszkanio, nō tak chocia na szolka bōnkafyju? Abo ino teju? Ja? – Nō, pado ta istno – a udowo, co jece medikuje, co to łōna niy je tako drap do chopcōw – moga napytać, moga do dōm wôs przikludzić, ale musicie mi cosik snochwić, cosik łobiecać .... – A cōż tyż takigo mōm łobiycać? – pytô sie tyn naprany karlus. – Co niy bydziecie rano we prykolu cygarety kurzić !!!