Ze dzieckami, jakech już gôdôł trza dać pozór. Wiycie, u nôs łozewrzili we dôwniyjszyj wanielickij farze, takô modrnô terôzki agyncjô towarziskô. No i kiejsik przi wieczerzy dwanôstolytni synecek pyto sie prómp:
– Tatulku, a co tak na sito, co tak prôwdóm robi sie we takij ci agyncyji towarziskij?
Łojciec ździebko stropióny, we sztichu łodrzykô:
– Anó, synecku, tak zaobycz to idzie pedzieć, co tam we tyj agyncyji robi sie cowiekowi, znacy chopowi dobrze za pijóndze!
Synecek ale bół zwiedowny i łogrómnie dociyrny. I tyż kiejsik, kiej erbnół łod swojigo łojca zwykowy taszyngeld, srogszy jak zawdy skuli dobrych notów we szuli, miasto do kina, poszôł do tyj naszyj chorzowskij agyncyji towarziskij. Glingô do dźwiyrzy, łozewrziła mu mocka zadziwiónô pufmuter i pyto sie go:
– A cóżeś ty synecku kciôł?
– Anó, paniczko, kciôłech, coby mie sam zrobiyli dobrze... móm pijóndze, móm, i to mocka!
Ta starucnô pufmuter napytała go rajn, a zatym zakludziyła ci go do kuchyni, ikroła trzi srogachne sznity chleba, poszmarowała fest masłym i miodym i dała to tymu syneckowi.
Na łodwieczerz synek wkarowôł do chałpy i już łod proga wrzescy choby nôjynty na côłki karpyntel:
– Mamulko, tatulku, bółech ci dzisiôj we tyj naszyj nowyj agyncyji towarziskij!
Łojciec chnetki śleciôłby ze stołka, mamulka wyblyscóła ślypia...
– I co? I co? – pytajóm zdymbiôłe....
– Dwie smógech, ale ta trzeciô ino... wylizôłech...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl