Dwa naprańce mieli szkrabka na to, coby cosik szluknóńć tela, co mieli do kupy ino śtyry złocioki za kiere tak a tak by nic niy erbli, niy poradziyli by sie nic lajstnóńć. Na łostatek jedyn śnich gôdô do drugigo:
– Ściepnymy sie chopie i lajstnymy sie takigo modernego „hot doga”.
– „Hot doga” ? – dziwuje sie tyn drugi kamrat. – Ale po pieróna ? Przeca jô kca cosik luchnóńć a niy pojeść !
– A dyć tóż. Zrobiymy tak: lajstnymy sie tego „hot doga”, wyjmnymy śniego ta knóbloszka i jô sie jóm prziknółtluja do bóntka. Zajndymy deczko niyskorzij do naszego szynku, łobsztalujym po sznapsie i wyduldómy. A kiej przijńdzie do bulyniô, ty gryfnie uklynkniesz i napoczniesz muldać, cyckać ta knóbloszka chybyś mi robiół „loda”. Gospodzki nôs w te piynty wyciepnie i niy bydymy musieli bulić.
Jak uzdali, tak tyż i zrobiyli. Łobsztalowali sie dwa sznapsy, luchnyli i łodgrali tyn tyjater. Szynkôrz jich wyciep i zakôzôł jim wrôcać sie nazôd. Zbajstlowali ci tyn tyjater we cheba piytnôstuch szynkach.
– Wiysz co? – rzóndzi na łostatku tyn drugi. – Przełónacymy rólami, bo mie już pierónym chopie łómie we kolańskach ...
– Chopie, a co jô móm rzyknóńć ? Jô już zapodziôł ta knóbloszka we trzecij kaczmie ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl