Dziołcha na telefółn...

Możno to bydzie ździebko zbereźne abo – dlô niyftorych – żadliwe, ale jô już jes na tela stary, iże godzi mi sie take zachy łozprawiać. A podsuchołech kiejsik jednego modzioka jak tuplikowôł kamratowi jedyn, deczko łoszkliwy, cufal:
– Wiysz Hajnuś, siedzymy sie ze Jorgusiym-Małym u mie dóma i wykôzało sie, iże synek blank nigdy niy słyszôł ło dziołchach na telefółn, co to wiysz ... my se kejsik ze glacatym Ecikiym łobsztalowali ...
– Jakosik mie ci to niy dziwi – łodpedziôł jego kamrat, tyn Hajnuś.
– Nó ale, suchej dalszij ... – trómfnół mu tyn, coch go podsuchowôł – moja babeczka robi we licyjóm, sam za winklym, miarkujesz?
– Nó, miarkuja we kierym ...
– Nó, tóż glingómy po ta „laska”, po ta dziołcha, bo niy kcielichmy za tela przepłôcać ...
– Nó, i ... i co dalszij Erich? – spytôł sie Hajnuś, a jôch sie dowiedziôł jak sie mianuje tyn łozprawiôcz.
– ... i za jakiesik pioyńć minute zwónek do dźwiyrzy.
– Tak gibko, ja? ...
– Nó, sómech bół zadziwióny, iże tak wartko, ale co tam, łotwiyróm dźwiyrze a sam ci takô dupyncjô blónd... nó ... ino brać ...
– Chopy, to wyście pierónym niyrichtik sóm ...
– ... to jô do tyj dziołszki: nó, prosza piyknie, zaproszóm ... a czamu tak wartko? Jes nôs dwiuch, trufóm .. móm nôdzieja, iże ci to niy szteruje i take tam jesce duperszwance rzóndza – łozprawiô ze biglym Erich.
– ... nó i ...
– A łóna zaziyrô na mie takim spłószónym weźrokym i napoczynô: ale ... jô ...
– Nó, tóż jô juzaś – gôdô dalszij Erich – iże eźli ji to blank niy wadzi, to zabulymy tuplowanie i coby sie blank nôs niy bôła ....
– Nó, i ... mogesz to gibcij łozprawiać ...
– ... a łóna jesce barzij spłószónô i juzaś: ale jô ino, jô ino ...
– Jezderkusie Erich, gôdej, co dalszij!
– ... i tak chopie, pôrã razy, aże na łostatku nóm śmiytła. Nó, tóż jôch sie łozgzukôł, łozhajcowôł i uzdôłech, co zaglingóm do tyj agyncji, cóż tyż mi to sam posywajóm. Biera mobilniok a sam ... SMS łod mojij staryj ze tego licyjóm: „Posywóm dziołcha, szkolorka po moje bryle, łóne leżóm na mojim nachtiszu we izbie ...
– He, he ... chopie, to môsz pierónym przesrane ... chobyś sie chopie zesrôł sztacheldratym ...
– Nó .... blank niy ...
– A to po jakiymu Erich?
– Nó, bo moja starô wrócióła ze szuli i ze pyskiym ku mie:
– Jakóż to niy poradziółeś znojśc mojich bryli? Przecamć leżóm samtukej, na nachtiszu!!! Łoślypnółeś, abo co?