Trefiōło ci sie rółzczasu dwiōch kamratōw tela, co łoba byli guchami, takimi ci niymōłwami. Łorŏz jedyn śnich „wymigŏł” tymu drugimu, iże na drugi dziyń idzie na dwatydniowŏ terapijŏ, ftorŏ mŏ mu dozwolić na gŏdanie. Tyn drugi ale mu za tela niy uwiyrzōł. Po jakimsik tydniu spichli sie łoba juzaś i tyn piyrszy gŏdŏ tak, choby łod dzieciynstwa niy miŏł ze gŏdaniym żŏdnych problymōw.
– Te! Stary! A jakeś ty to zrobiōł? – migŏ palcyskōma tyn drugi.
– Anō, blank ajnfach. Poszŏłech do takigo łostrzodka.... ło, tam za winklym. Zabulōłech cosik wele siedym stōwek, to do kupy za kŏżdy dnioszek i... jak widzisz, już piyknie gŏdōm.
Połozprawiali jesce pŏra minutek i kŏżdy poszŏł we swoja zajta. Na drugi dziyń, tyn, kery jesce niy gŏdŏł, poszŏł do tego kanpszaftu ło ftorym mu kamrat łozprawiŏł. Wlazuje rajn, moderny szrajbtisz, szykownistŏ zekretarka, kerŏ po pobraniu łopłaty pokŏzała mu dźwiyrze wele. Tyn istny wlazuje rajn, trefiŏ na dugŏ siyń, na kōńcu ftoryj sōm juzaś dźwiyrze. Wlazuje przez nie a tu łorŏz łapie ci go dwiōm srogachnych nyjgrōw. Jedyn przikrymplowŏł ci go do stołka a drugi napoczyno go łod zadku dyupczyć swojim myjtrowym chnet ciulikym.
– AAAAAAAA! – drzi sie na cŏłki karpyntel tyn istny.
– Ja, ja... brawo! Dzisiŏj A, jutro B, a za tydziyń bydziesz gŏdŏł cŏłkimi zdaniōma – łodrzykŏ ty nujger.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl