Rōłzczasnu na przijyńciu, na takij szykownyj biysiadzie trefiōł sie jedyn dochtōr ze juristōm, wywołanym anwalterym. Dochtōr skōnany, blank kaput na porzōnd stŏwianymi pytaniōma byzuchantōw ło roztomajte zdrōwotne zachy, podlazuje ku tymu anwalterowi, ku tymu juriście, ftory bawi sie we nŏjlepszyjsze bez namolnych i dociyrnych gōści biysiady.
– Jak ty to chopie robisz, iże żŏdyn niy kce wykorzystać przileżitōści, coby dostać łod cia darmōwŏ dorada prŏwnŏ?
– Anō, wiysz! Wszyjscy ustali mie napasztować, nastować, kej po takich łozprŏwkach kajsik na impryzie, napocznōłech łōnym posywać rechnōngi za porady prawne. Sprōbuj tyż tak zrobić.
Na drugi dziyń tyn dochtōr wybiyrŏł sie na poczta, coby poswać rechnōngi tym istnym, kerzy go wczorej nagabowali.
– Yntlich na isto ustanōm ci łŏni mie mynczyć, tropić! – pomyślŏł tyn dochtōr.
Nŏjprzodzij ale kukōł do swojij brifkastli, a tam... znod rechnōng łod tego swojigo kamrata kuristy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl