Lekcyjŏ poglōndowŏ we jednyj podstawowyj szkole. Paniczka wychōwawczyni pytŏ dziecka jake znajōm nōwości japtykŏrske ze łostatnich miesiyncy. Jak zawdy piyrszy łodzywŏ sie maluśki Hanysek:
– Jŏ, jŏ bych kciŏł cosik pedzieć!
– Nō, tōż rzyknij nōm Hanysku – gŏdŏ rechtōrka – jake to tyż ty znŏsz nowe medikamynty?
– Anō, pani rechtōrko, jŏ znōm VIAGRA...
Rechtōrka łosłupiŏła, a iże nie wiedziała, co na to pedzieć, spytała jesce rōłz Hanyska, eźli dobrze usłyszała. Hanysek potwiyrdziōł i rechtōrka pytŏ dalszij:
– A na co tyż to je tyn nowy medikamynt?
– Anō, pani rechtōrko, to je medikamynt na sraczka – łodrzykŏ Hanysek.
– Jakōż to Hanysku na sraczka. Jeżeś tego pewny? – pytŏ juzaś zdymbiŏłŏ rechtōrka.
– Ja, paniczko, ja! Jeżech isty, bo kŏżdy wieczōr moja mamulka gŏdŏ do tatulka:
– A społyknij ta Viagra, to możno ci te twōj maluśki knōcik... skōłczeje, styngnie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl