Mamulka dała maluśkimu Hanyskowi łostatnie 50 złociokōw na sprawōnki (do geltaku bōło jesce jakiesik dwa tydnie) i rzykła:
– Hanysku, mŏsz kupić chlyb, margarina i kōnsek kyjzy. Reszt mŏsz prziniyś we cŏłkości nazŏd.
Hanysek poszŏł do sklepu ale po drōdze spodobŏł mu sie pliszowy misiek za cŏłke 50 złociokōw. Sprawiōł sie tego miśka i gzuje ku chałpie. Kiej ci go ino mamulka ujzdrzała ze tym miśkym, kŏzała mu w te pyndy pōjńść kajsik i skalić tego łoszkliwego miśka.
Hanysek dugo niy medikowŏł, ino poszŏł do jejich sōmsiŏdki, coby skalić tego miśka. Wlazuje do jeji pomiyszkaniŏ a ta sōsiŏdka leży we prykolu ze jakimsik absztyfikantym. Łorŏz klupanie do dźwiyrzy, sōmsiŏdka wciskŏ tego frica do kupy ze Hanyskym do szranku. We tym szranku Hanysek spōmniŏł sie ło tym miśku, ftorego miŏł skalić, i gŏdŏ do tego istnego:
– Panoczku a lajstnijcie sie tego gryfnego miśka!
– Cicho być giździe!
– Bo byda wrzescŏł panoczku...
– Mŏsz 50 złociokōw i zawrzij pychol!
– Panoczku, a łoddejcie mi nazŏd tego miśka!
– Cicho bydziesz łochyntolu! Niy dōm ci go nazŏd i tela..
– Bo byda wrzeescŏł...
Nō, zituacyjŏ powtŏrzała sie tak kielanŏście razy. Hanysek zarobiōł kupa pijyndzy, wrŏcŏ nazŏd do dōm ze sprawōnkōma (kawior, krewetki, szinki roztpomajtych zortōw) i jesce mocka pijyndzy przismycōł ze sia i dŏł mamulce.
– Cōżeś ty giździe diosecki bank łobrabowŏł, abo co? Zarŏzki idź mi do kościoła i wyspowiadej sie u farorza!
– Hanysek poszŏł do tego kościoła, podlazuje ku suchatelnicy i gŏdŏ:
– Jŏ, jŏ... przewielybny... jŏch prziszŏł samtukej skuli tego... miśka...
A na to ze suchatelnicy głōs:
– Spierdalej synek... jŏ już blank niy mōm pijyndzy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl