Hanysek wrŏcŏ do dōm cŏłki podrŏpany. Podrŏpane mŏ rynce, gymba, szłapy, tōż tyż mamulka pytŏ sie go:
– Synek! A ciebie co sie stanōło?
– Jechŏłech na kole i żech sie łobalōł .
– Nale, przecamć twoje koło styrcy we garaży i mŏ popsowany zic...
– Nale, to bōło pozyczōne, borgniynte łod kamrata koło.
– Nō, tōż jak tyż to sie stanōło?
– Wjechŏłech tym kołym na gris i wpŏdech we pōślizg.
– Nalech jŏ przecamć z rańca widziała, iże wylŏli przed naszōm chałpōm asfald, i tam niy ma żŏdnego grisu.
– Nō ja, prŏwdōm, toch wkulnōł sie we krzŏki i takech sie podrŏpŏł...
– Mōj ty roztomiyły synecku, a dyć dziepiyro wczorej na łodwieczerz wyrzli te wszyjske krze kole naszyj chałpy...
– Do sto pierōnōw! Tyn KOT je mōj i byda go pierdolōł kej ino mi sie spodobo, kej ino mi sie uzdŏ!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl