Jedyn istny wykludziōł sie kajsik na Mazury na wywczasy. A, iże miŏł richtich szykownego kota, łostawiōł go pod łopiykōm swojigo bracika-cwilingra. Po możno jakimsik tydniu, glingŏ tyn istny ze Mazurōw i pytŏ sie bracika-cwilingra jak tam tyż mŏ sie tyn jejigo kot.
– Wiysz stary... nō ja, je mi festelnie mersko, ale tyn twōj kot padnōł, znaczy zdech.
– Ehhhh, musiŏłeś mi to tak prasknōńć blank prōmp? Przeca jŏ terŏzki byda miŏł rest urlopu blank popsowany, przesmolōny. Mōgeś mi przeca pedzieć, iże tyn mōj kot zicnōł sie kajsik na kalynicy i niy kce za pierōna kandego ślyjźć. Niyskorzij, za jakiesik dwa dni zaglingŏłbych do Cia i ty byś mi pedziŏł, co łōn śleciŏł ze dachu i leży połōmany u weteryniorza, a kejbych juzaś za dwa dni zaglingŏł do cia, rzyknōł byś mi, iże chocia tyn weteryniorz stŏł ło to, moja koczka padła...
– Nō ale, co sie przitrefiyło, to sie przitrefiyło, rzyknij mi lepszij co tam u naszyj mamulki?
– A dyć tōż, dzisz!... Mamulka zicła sie na dachu i niy kce śniego ślyjź!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl