Spichli my sie ze pŏrōma kamratōma i pokulwitali sie do szynku na piwo. Nō, i jak to mōmy we zwyku: tyn jedna laga, tyn drugo laga, trzeciŏ, szczwŏrtŏ laga i... wiyncyj grzychōw niy spōmna (i niy za wszyjske żałuja – to już pewnikym znŏcie, prŏwda?).
Troszycka zetwało... a tu łorŏzki jak cosik niy gruchnie, cosik tōmpło i gawca sie a sam ze tego naszygo dynkmala na przimo werku, ślazuje tyn powstaniec ślōnski, kery mŏ fresa łod tego kuźnika Ligonia. Jezderkusie! Myśla, iże na isto bydzie szczwŏrte powstanie ślōnskie. Bo dejcie ino pozōr. Postawiyli tego Powstańca gynał na przimo werku, kery sie „Kościuszko” mianuje, coby durch wachowŏł eli by tyj huty fto niy ebnōł. Nale, Łōn sie tak zamamlasiōł, iże mu spode gracōw cŏłkŏ huta zachachmynciyli a do kupy śniōm, to jesce ta naszŏ chorzowsko masarnia. Nō toć. Wierza, iże szczwŏrte powstanie musi możno być. Nic, ino trza gywery i pistōłle ze chlywikōw abo spod wōnglŏ skludzić do dōm, bo moge być gorko... I tu ci mie moja Elza łocuciōła:
– Wstŏwej ty giździe pierōński, mŏsz tu bōnclok maślōnki, giskana zeltra i niy śpiywej na cŏłki karpyntel „Do bytōńskich strzelcōw wojsko zaciōngajōm”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl