Siedziŏł rōłzczasu jedyn istny na ulicy wele słōmiōnki nafolowanyj do pŏłna kernami ze jabek. Podlazuje ku niymu policajt i pytŏ:
– A co ty tam we tym korbie mŏsz?
– Sprzedowōm kerny ze pōnkōw, ze jabek...
– A do czego łōne mogōm sie przidać? – pytŏ juzaś policajt.
– Anō, po zjedzyniu jednyj czowiek robi sie zarŏzki mōndrzyjszy.
– A po wiela łōne stojōm?
– Anō, jedyn korn, jedna pestka je we wercie 15 złociokōw.
– Nō, tōż dej mi chopie jedne ziŏrko.
Tyn policajt wećkŏł tyn kern, pomedikowŏł deczko i rzōńdzi:
– Doczkej ino giździe! Za 15 złociokōw mōgbych sie lajstnōńć piyńć kilo jabek i mieć pŏłno kernōw w gorzci, miasto tyj jednyj jedzinyj...
– Nō, i widzōm łōni, panoczku policajcie... już poskutkowało, prŏwda?
– Nō ja, richtik... tōż dej mi jesce dwa te kerny!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl