We jednyj chorzowskij japtyce stoji taki gańbliwy deczko karlus. Kej już wszyjske kōntmany wyleźli ze tyj japtyki, japtykŏrz pytŏ sie tego karlusa:
– Co, piyrsze zolyty, ja?
– Gorzij! – łodrzykŏ tyn karlus. – Piyrszy byzuch u mojij dziołchy.
– Ja, miarkuja – gŏdŏ japtykŏrz – mŏsz sam chopie kōndōna.
Karlus sie łozgzukŏł...
– Panoczku! A dajōm mi łōni dwa kōndōny... jeji mamulka to tyż fajnistŏ dupa.
Po byzuchu dziołcha gŏdŏ do tego karlusa:
– Kejbych wiedziała, iżeś taki blank niymoreśny, rozwiyziōny... iże cŏłki wieczōr nic żeś niy rzyknōł, inŏ gawcōł sie we dyliny... to bych cie nigdy dō mie do dōm niy zaprosiōła...
– A kejbych jŏ wiedziŏł, iże twōj tatulek je... japtykŏrzym, to tyż bych nigdy ku wōm niy prziszŏł!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl