Sztudynt...

Rōłzczasu jedyn sztudynt przilazuje na prifōng, egzamin ze lōgiki i frechownie pytŏ sōm profesora:
– A łōni, pōnie profesorze chytajōm do łostatka wszyjsko we tyj lōgice?
– Nō, a dyć żysz! Cōż tyż to za pytani?
– To jŏ móm pōnie profesorze propozycjŏ, zadōm wōm pytani i eźli mi łōni niy łodpedzōm stŏwiŏ mi pōn 5. A eźli łōni mi lodpedzōm, mogōm mie łōni wytrzaś na zbity pychol.
– Dobra, pytej chopie.
– Co terŏzki je lygalne nale niylōgiczne, lōgiczne nale niylygalne, a co niy ma lōgiczne ani lygalne?
Tyn profesor niy znŏł łodpowiydzi, postawiōł sztudyntowi 5 i wołŏ ku sia swojigo nŏjlepszyjszego sztudynta ło łodpowiydź na te pytani.
Tyn drugi sztudynt na doczkaniu łodrzykŏ:
– Jeżeś pōn 65 lŏt stary i żyniaty ze 25-lytniōm babeczkōm, co je lygalne nale niylōgiczne. Waszŏ baba mŏ 20-lytnigo kōchanka, co je lōgiczne nale niylygalne. Łōni panoczku stŏwiajōm tymu kōchankowi swojij baby 5, chocia musiŏłbyś go pōn wytrzaś na zbity pychol, i to ci niy ma ani lōgiczne, ani lygalne!