Łojciec glingŏ bez mobilniok do swojij cery, kerŏ sztudiyruje we Irlandii.
– Jak sie mŏsz moja ceruszko? Jak ci sie wiydzie? Co słychać u cia?
– Aaa, łostałach tatulku lŏtawicōm, prostytutkōm...
– Co? Jakōż to? Jakeś mōgła sie na to łopowŏżyć? Ty hadro stopierōńskŏ, ty kurwo, ty motyko...
– Ale dyć żysz tatulku! Tatulku, a miarkujesz ty wiela jŏ ci mōm terŏzki prziłodziyniŏ, fajnistych modernych klajdōw, szmukōw i ciaciek. Mōm zapłacōne aże do łostatka te moje sztudiyrowanie. Jeżdża sie jaguarym a moja szwestra zaprŏszōm ku mie na latowe feryje. Wōm ze mamulkōm fōndłach miesiynczne wywczasy na Majorce i sprawiyłach ci, tatulku, srogi jacht... już tam na wŏs we porcie czekŏ...
– Doczkej, doczkej dziołcha... jakoś to pedziała? Kimeś to łostała?
– Prostytytkōm, nō, lotawicōm...
– Nō, tōż Pōnbōczku łodpuść mi tyn grzych! A jŏch myślŏł, iże łostałaś jakōmsik ci tam... protestantkōm!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl