Ze przileżitości „Andrzyjkōw” zrychtowalichmy u sia impryza. Coby sie niy ciōngło jak cuch po galotach, padło postanōwiyni – ta balanga, to bydzie bal przeblykańcōw. Jak pomyślelichmy – tak tyż my ta impryza zrychtowali; pokŏzała sie tam i jakosik Marylin Monroe, bōł jakisik Presley, we winklu skukŏł sie Michael Jackson po jedynŏstyj łopyracji plastycznyj, kajsiś śmignōł Frankenstein, ściorany sakramyncko samobōjca i pŏra jesce inszkych...
Jak miarkujecie pewnikiym, przi gorzŏle małowiela potrza, coby czowiek napocznōł wiyrzyć we swoji nadprzirōdzōne możybnōści. Nasz kamrat Antek (zawdy bōł szpotlokiym) usiyłōwŏł majtnōńć kopyrtka i handsztand tela, co niy spomiarkowŏł za piyrsze, iże jes naprany jak belōwa, a za druge, iże tyn jejigo kostim, przebleczynie moge mu deczko krymplować ruchy.
Nō, i stało sie, prasknōł ło zol i trza ci go bōło zakludzić do lazarytu. Glingli my przodzij po trzyźbygo szoferŏka, zapakowali do autoka i jadymyyyy...
We lazarycie dochtōr niy zadŏwŏł żŏdnych pytani, kŏzŏł ino wesmyczyć kamrata do zabiygōwki... My juzaś moreśnie zicli sie we poczykalni.
Zaziyrali ci na nŏs wszyjske, jedna flyjgera praskła ci ło futrzina. I niy dziwota, bo przecamć niy kŏżdydziyń idzie ujzdrzeć zicniyntych do kupy na lazarytowyj bance strziga, przeskoczka, świtōrza i dwamyjtrōwe dziecio. Bōł snami do kupy i kamrat-szoferŏk, kerego wywlykli my we pojstrzodku nocy ze prykola a łōn zaciep ino na sia co bōło pod rynkōm i blank ajnfach wyglōndŏł chopy chachor deczko ino łoszpluchtany.
Nō, i niy potrza bōła wiela czasu, coby sie ftosik łopowŏżōł:
– Wyboczōm łōni – spytała mareśnie ale stanōwczo flyjgera. – Moga wŏs w czymsik spōmōc? Co sie stało?
Na to jedna kamratka łodrzykła blank po kamracku:
– Niy, niy... my ino sam doczkōmy na Utopka ... i misia Uszatka...
Bali i dochtōr chnetki by łyknōł gybis jak wychynōł ze zabiygōwki...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl