Akadymijŏ medicznŏ, prifōng ustny. Profesor pytŏ sztudynta, jake sōm zimptōmy, łobjawy nagōniyniŏ, znaczy ciōnży.
Sztydynt trzimie pychol, niy łodzywŏ sie, ale ślyszy ze zadku podpowiydź:
„Pierōnym tuste wosy, krziwe gyry i srogachnŏ wampa” i zarŏzki prōm rzōńdzi:
– Tuste wosu, krziwe gyry i srogachnŏ wampa!
Profesor sztrekuje sie ze stołka i pytŏ sie go:
– Widzōm łōni panoczku eźli jŏ mōm tuste kudły?
– Anō, majōm łōni pōnie profesorze. – łodrzykŏ sztudynt.
– A mōm ci jŏ tyż krziwe gyry?
– Nōōō, jaaa... tyż pōn mŏ krziwe gyry!
– A basisko, a wampa tyż mōm srogo?
– Nō, majōm łōni!
– Tóż kej ino jŏ ślegna, kej ino jŏ urodza, dōm wōm znać, wtynczŏs pōn sam przidziesz, a jŏ wōm panoczku wpisza do indeksu szczōrka. Podwiyl co... niydostatyczny!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl