Szwestry – Cwilingerki ....

Zdrzōdłym wieluch mojich gyszichtōw sōm ludzie, ftorych trefiōm przi ladze piwa, we kaczmach, putykach biyrsztubach i... kaj tam jesce. Tak tyż mi sie przitrefiōło ze tōm facecyjōm, kerŏ kciŏłbych terŏzki łopedzieć. Idzie mi ło to, iże terŏzki szkolorze corŏzki mynij czytajōm a barzij zajimajōm sie klikaniym sms-ōw abo internecowych ymilkōw.
Spichnōłech sie kejsik ze jednym mojim kamratym Pyjtrym, ftory mŏ dōma dwie dziołszki, gniozdurki-cwilingry – jego modsze siestry. Sōm ci już łōne poważnymi sztudyntkōma trzecigo roku uniwerzityjtu. Kejsik ze jednyj bydzie paniczka prawnik a ze tyj drugij srogŏ ekōnōmistka-matymatikerka. Ale, to skuli tych dziołchōw, tyn mōj kamrat je już chnet blank glacaty. Łobsztalowalichmy po ladze i Pyjter napocznōł łozprawiać:
– Wiysz Ojgyn, wczorej z rańca jedna śnich prziliznym głōsikiym rzykła ku mie:
– Pyjterku...
– Nōoo... – łodrzyknōłech.
– A kej ty yntlich ślazujesz ze pokładu?
– Pokładu? Ze ferdeki?
– Nō, pokładu Idy...
– O, szprymnŏ, zwyrtnŏ berdyjŏ! Łoczytanŏ, wyzdrzitŏ i szpasownŏ. Wiadōmo przinŏjmni, iże moja rodzōnŏ. Ale, wiysz przeca Ojgyn, iże chop musi mieć łostatnie słowo, tōż gŏdōm:
– Hmmm, procno ślyjźć ze czegoś, co je tak festelnie nisko. Tela myjtrōw pod ziymiōm...
– Pod ziymiōm, bracik? Jak to pod ziymiōm?
– Nō, tak to... – moje niywymiarkowani przełōżiło bezpostrzydnio na fantazyjŏ wypōwiydzi...
– Cōż tyż ty bracik fandzolisz? Pod jakōm ziymiōm?
– I tu mi Ojgyn cosik napoczło świtać, napoczōnech cosik chytać...
– Erna, a ty wiysz chocia, co to bōł tyn Łysek?
– Nōōōō... pewnikiym... kōń...
– A ta Ida?
– Nō toć!... Szif!
– Wiysz Ojgyn, deczkoch sie pochichrŏł alech wytuplikowŏł szwesterze, iże pokłady sōm tyż na grubie i tak po prŏwdzie, to tyn nasz Gustaw Morcinek radnij we grubskij tymatyce robiōł.
– He, he... Pyjter, i co dalszij? Spokopiyła?
– Uzdŏłech, co połozprawiōm ło tym ze drugōm siestrōm a dziepiyro po jeji ryakcji byda wiedziŏł eli to je szpas abo gupota. Ale cosik mie tykło:
– Krista, ty to pewnikiym wiysz, fto to bōł tyn Łysek ze pokładu Idy?
– Nō przecamć! Kōń...
– A ta cŏłkŏ Ida?
– Szif... i to srogi...
– Dzisz Ojgyn, zarŏzki idzie spomiarkować, iże to sōm cwilingerki, prŏwda?