Przebŏczyni...

Wlozech rōłz bez cufal do jednego kościoła. Niy miarkuja jakij kōnfesyji ale to sam terŏzki niy ma nŏjważniyjsze. Na kŏzatelnicy ichni kaznōdziyja wygłŏszŏ niydziylne kŏzani na tyma przeboczyniŏ. Po gyszpantnyj, płōmiynnyj ryjdzie pytŏ sie zgrōmadzōnych:
– Wieluch swŏs, braciŏ, przebŏczy swojim wrogōm?
Poła wiyrnych dźwigŏ grace do gōry. Niykōntyntny kaznōdziyja ciepie ryjda dalszij. Śleciało dwadzieścia minut i juzaś sie pytŏ:
– Wieluch swŏs, braciaszkowie i siestry, przebŏczy swojim wrogōm?
Dismal zgłŏszŏ sie kajsik kole 80 % wiyrnych. Ale kaznōdziyja jesce niyrŏd i wrŏcŏ do kŏzania. Mijŏ kolyjne 30 minutek i kaznōdziyja juzaś ci sie uwziyńcie pytŏ:
– Nō, tōż wieluch swŏs, bracia i siestry tak na isto przebŏczy swojim wrogōm?
Skuli tego, iże wszyjske już myślōm ło łobiedzie, cŏłkōm hormijōm dźwigajōm te grace do gōry krōm jednyj starecki ze drugij raji. Kaznōdziyja tak kuknōł, pomedikowŏł kwilka i pytŏ:
– A po jakiymu wy paniczko niy kcecie wyboczyć swojim wrogōm?
– Anō, bo jŏ niy mōm żŏdnych wrogōw!
– Kuknijcie ludzie jake to niyzwykłe!... A jake stare łōni sōm paniczko?
– A pizło mi latoś 93lata!
– Nō, tōż niech łōni paniczko wylejzōm na pojstrzodek i rzyknōm wszyjskim jak ci to je możybne, coby we tak syndziwym wiyku niy mieć blank żŏdnych wrogōw.
Starecka łostrzymnie wylazuje na pojstrzodek kościoła, biere mikrofōłn, biere te cedzitko do gorzci i łostro rzōńdzi:
– A, bo jŏch przeżyła już wszyjskich... SKURWYSYNŌW...