Wszyjskie miarkujóm, iże babóm na tym gryfnym świycie niy jes letko; bali pedziołbych: moc procnie. Ynglicke móndroki wypokopiyli razinku i tyż ci to zarôzki wyfaflali, iże baby poradzóm zapodziôć, zapochónić strzydnio trzi-śtyry lata swojigo życiô na same ino rychtowanie sie do wyjńściô ze chałupy. Kôżdydziyń z rańca, ło rozwidnioku łofiarować, przesmolić przed zdrzadłym aże śtyrdziyści minutek ino na to, coby wyglóndać lepszij niźli tak ci prôwdóm wyglóndajóm. Juzaś sztiglowanie sie, sztafirowanie na łodwieczerz zajimô jim, poradzi jim zebrać bali i ze dwie godziny. Nó, i kuknijcie ino! A niyskorzij to baby ciyngiym wajajóm, co na nic blank czasu niy majóm, na wszyjsko jes jim tego czasu knap.
A chopóm – i żôdnego sam chopa niy wyzdradzã – styknie na narychtowanie sie do wyjńściô ze chałupy zajimo pôrã minutek, beztóż tyż majóm chopy sporzij czasu na robota i na wszyjskie swoji ptôki. Niyftore łosobliwie szporobliwe i szprymne chopy, zarôzki po wyjńściu ze chałpy niy wrôcajóm sie nazôd i bez porã dni, coby niy musieli juzaś wylazować dwa lebo trzi razy za rajóm.
Byli take móndroki, kiere kcieli to babóm wszyjsko wyeklerować ale wykôzało sie, iże terôzki i po tych śtyrdziystuch minutkach jejich baby blank jesce niy byli fertik do wyjńściô ino gracali sie jesce kieladziesiónt minutek.
I wiycie, te nadbytnie minutki stykły, co chopóm przyjńdzie już szkrabka na wylazowanie ze chałpy i napoczynajóm łóne wtynczôs machlować wszyjsko, coby we tyj chałpie łostać. A przidarzić sie tyż moge, co jakisik chop barzij możno nerwyjs, taki barzij porwôł, prasknie te swoje babsko bez fresa i jesce niyskorzij gôdô sie we gyrichtach, co to jes „przemoc domowa”. Moge juzaś tyż być inkszy fal i tyż te istne wylazujóm sie same i żôdyn niy mo szajnu, anóngu kiej sie taki miglanc wróci abo eźli blank sie już nazôd do tyj swojij staryj niy przikulwitô.
I tu ci jes jedyn jesce knif. Chopy muszóm mieć gynał tela czasu no to, coby sie narychtować na łostanie we chałpie, wiela babóm zetwô narychtowanie sie do wyjńścia. A, iże baba, kierô blank niy kciała ze chałpy ze swojim starym nikaj wylazować, kiej sie już gryfnie wysztiglowała – kce terôzki na isto kajś wylyjźć. I jak to te ynglicke móndroki wysztudiyrowali – wylazuje, choby i sama tela, co blank niy poradzi spokopić, co tyż by mógła sklycić ze tym tak blank gryfnie napoczniyntym dniym, łodwieczerzóm. A na łostatek – gôdóm Wóm – moge ze tego i jakisik szajdóng sie wyłónacyć, prowda?
I tak żech tyż ci Wóm terozki gryfnie i krótko wyłożół, iże sztiglowanie moge być tak po prôwdzie festelnie sknółtlowane ze szajdóngiym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl