Zwiykowany chop...

Kiejsik we pióntek, tak jakosik na łodwieczerz, do jednego fest wywołanego jubilyrza prziszôł deczko starucny, ale dobrze łobchowany i łokludny chop ze szykownistóm, modóm, możno dwadziyścialytnióm frelóm, gryfnioczkóm. Napoczli Wiycie, łoglóndać piestrzónki. Po jakimsik dugszym łoka mrziku łóna łobrała se jakisik gryfnisty ring, szykownisty piestrzónek ze srogim brilantym. Tyn starucny deczko chop badnół gynał, upewniół sie eźli to na isto tyn razinku piestrzónek na zicher jij sie spodobôł, a zatym rzyknół tymu jubilyrzowi, iże go biere i sprawi go swojij libście. Jubilyrz rzyknół ino tela na to:
– Panoczku, ale tyn piestrzónek jes we wercie côłke sto tysiyncy złocioków, wiedzóm łóni?
Chop pomedikowôł deczko i łodpedziôł słósznie:
– Nic niy szkłódzi panoczku, biera go, i tela!
– Bydziecie panoczku bulić pijóndzami abo kartóm bankowóm?– pytô jesce tyn jubilyrz.
– Nó, wiedzóm łóni – gôdô tyn starszyjszy chop – takich pijyndzy sie przecamć terôzki we kabzi niy nosi. Zabula mojóm kartóm!
Przedowacz letko sie strôpiół, łostôł w sztichu ale rzóńdzi:
– Wyboczcie panoczku, i prosza mie źle niy zrozumieć, ale przi takich srogich pijóndzach musza sprôwdzić eźli waszô karta mô pokrycie we banku, a przeca we pióntek ło tyj godzinie wszyjske banki sóm już pozawiyrane i beztóż aże do pyndziałku niy byda poradziół tego badnóńć... môcie możno jaki forszlag?
Chop pomedikowôł deczko i rzyknół ze wyrozumiyniym:
– Wiedzóm łóni panoczku! Nóm naprôwda zalyży, stojymy ło to, coby erbnóńć tyn razinku piestrzónek, tóż tyż, coby sie go żôdyn inkszy na zicher niy lajstnół, wyjmnijcie go ze szałfynstra skukejcie do pancerszranku do kupy ze tóm mojóm kartóm bankowóm. We pyndziałek z rańca sprôwdzicie panoczku we banku jeji pokrycie, glingniecie ku mie na nómer, ftory wóm dóm, a jô wtynczôs przijńda juzaś ku wóm...
Jubilyrz sie festelnie uradowôł, i zrobiół tak, jak mu to pedziôł tyn starzik. A ta gryfno, modô frelka bóła chnet wniybowziyntô.
We pyndziałek ło rozwidnioku, zarôzki po przijńściu do sklepu jubilyrz glingnół do banku, podôł nómer kart, a sam łoroz mu gôdajóm:
– Panoczku! Panoczku, ale ta karta niy mô blank pokryciô we pijóndzach, i to już łod trzech lôt!
Przedowacz zblôd i zarôzki tyż zwóni do tego starzika:
– Panoczku! Jezderkusie! Co jes lółz? We banku mi pedzieli, co ta karta niy ma ważno już łod trzech lôt! Jak wy mi to panoczku terôzki wytuplikujecie?
A tyn deczko zwiykowany chop na to ze uśmiychym:
– Ja panoczku, jô gynał wiedziôł, iże ta moja karta niy mô pokryciô we pijóndzach. Ale, panoczku, poradzicie sie to wystawić jaki jô miôł szykownisty ... weekend, gryfny szlustydziyń!