Jedyn gorol ze Zakopanygo pojechôł do warszawskigo urzyndu, do ministyrstwa sporzóndzić sprawa. A skuli tego, co jedna ważnô sekrytarka niy kciała go wpuścić rajn do festelnie ważnego ministra, tyn gorol wrzesknół:
– A wiedzóm łóni, kim jô tak na isto jes? Jôch jes... szwagrym samego Pónbóczka!
Na te słówecka sekrytarka wpuścióła rajn do ministra, gorol wartko swoja zacha sprawiół. I na łostatku tyn minister sie go pytô:
– Baco! A rzyknijcie cie mi ino jak to jes możebne, iżeście wy sóm pónbóczkowym szwagrym?
– Anó, panoczku, to bóło tak. Byli se u nôs we Zakopanym dwie szwarniste siestry. Jena, kiej łóna zemrziła, wzión do sia Pónbóczek. A drugô, toch se wzión... jô!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl