Cwilingerki....

Zdrzódłym wieluch mojich gyszichtów sóm ludzie, ftorych trefióm przi ladze piwa, we kaczmach, putykach biyrsztubach i ... kaj tam jesce. Tak tyż mi sie przitrefióło ze tóm facecyjóm, kierô kciôłbych terôzki łopedzieć. Idzie mi ło to, iże terôzki szkolorze corôzki mynij czytajóm a barzij zajimajóm sie klikaniym sms-ów abo internecowych ymilków.
Spichnółech sie kiejsik ze jednym mojim kamratym Pyjtrym, ftory mô dóma dwie dziołszki, gniozdurki-cwilingry – jego modsze siestry. Sóm ci już łóne poważnymi sztudyntkóma trzecigo roku uniwerzityjtu. Kiejsik ze jednyj bydzie paniczka prawnik a ze drugij srogô ekónómistka-matymatikerka. Ale, to skuli tych dziołchów, tyn mój kamrat jes już chnet blank glacaty. Łobsztalowalichmy po ladze i Pyjter napocznół łozprawiać:
– Wiysz Ojgyn, wczorej z rańca jedna śnich prziliznym głósikiym rzykła ku mie:
– Pyjterku ...
– Nóoo ... – łodrzyknółech.
– A kiej ty yntlich ślazujesz ze pokładu?
– Pokładu? Ze ferdeki?
– Nó, pokładu Idy ....
– O, szprymnô, zwyrtnô berdyjô! Łoczytanô, wyzdrzitô i szpasownô. Wiadómo przinôjmni, iże moja rodzónô. Ale, wiysz przeca Ojgyn, iże chop musi mieć łostatnie słowo, tóż gôdóm:
– Hmmm, procno ślyjźć ze czegoś, co jes tak festelnie nisko. Tela myjtrów pod ziymióm ...
– Pod ziymióm, bracik? Jak to pod ziymióm?
– Nó, tak to ... – moje niywymiarkowani przełóżiło bezpostrzydnio na fantazyjô wypówiydzi ...
– Cóż tyż ty bracik fandzolisz? Pod jakóm ziymióm?
– I tu mi Ojgyn cosik napoczło świtać, napoczónech cosik chytać ....
– Erna, a ty wiysz chocia, co to bół tyn Łysek?
– Nóóóó ... pewnikiym ... kóń ...
– A ta Ida?
– Nó toć! .... Szif!
– Wiysz Ojgyn, deczkoch sie pochichrôł alech wytuplikowôł szwesterze, iże pokłady sóm tyż na grubie i tak po prôwdzie, to tyn nasz Gustaw Morcinek radnij we grubskij tymatyce robiół.
– He, he ... Pyjter, i co dalszij? Spokopiyła?
– Uzdôłech, co połozprawióm ło tym ze drugóm siestróm a dziepiyro po jeji ryakcji byda wiedziôł eli to jes szpas abo gupota. Ale cosik mie tykło:
– Krista, ty to pewnikiym wiysz, fto to bół tyn Łysek ze pokładu Idy?
– Nó przecamć! Kóń ...
– A ta côłkô Ida?
– Szif ... i to srogi ...
– Dzisz Ojgyn, zarôzki idzie spomiarkować, iże to sóm cwilingerki, prôwda?